tag:blogger.com,1999:blog-41649952208257904382024-03-05T03:52:41.376-08:00Healthy Guidesmallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.comBlogger175125tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-70213817957300194422017-02-27T08:22:00.001-08:002017-02-27T08:24:37.216-08:00ปวดหลัง<span style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: white;"><img border="0" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq1QAOPsMGnvw17liZL5nmPHbXDjoY61JYp9tFHDP57xz2rUfjyLhKtgYROC2YPedznl-rrqevi48h_IUiJlZAeuYjLdo3gj2Fsac2joIH_bdx8PA3al5bOzMsE-8eFxgeppWmW-TDJ4Db/s320/fyf.jpg" width="320" /></span></span><span style="background-color: white;"><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> </span><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"> อาการปวดหลังร่วมกับแขนขาชาไม่มีแรง</b></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> กลั้นปัสสาวะและอุจจาระไม่ได้ ซึ่งลักษณะอาการดังกล่าวเป็นไปได้ว่าไขสันหลังได้รับบาดเจ็บ ทางที่ดีควรรีบปรึกษาแพทย์โดยด่วน เพื่อทำการเอกซเรย์ตรวจดูกระดูกสันหลังและหาตำแหน่งที่บาดเจ็บ บางรายเพียงให้นอนพักรักษาตัวก็อาจหายจากอาการดังกล่าวได้ แต่บางรายอาจจำเป็นต้องเข้ารับการผ่าตัด</span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> </span><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;">ปวดหลังบริเวณเอวและมีไข้หนาวสั่น</b></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> สาเหตุของอาการอาจเกิดจากการติดเชื้ออักเสบของไต หรืออาจเป็นโรคกรวยไตอักเสบ โดยสาเหตุเหล่านี้เกิดได้จากการทานน้ำในแต่ละวันน้อยเกินไป การอั้นปัสสาวะ</span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> โดยการรักษาแพทย์จะใช้ให้ยาฆ่าเชื้อและยาอื่น ๆ ตามแต่การวินิจฉัยโรค รวมถึงแนะให้ทานน้ำมาก ๆ เปลี่ยนพฤติกรรมการอั้นปัสสาวะ และเมื่อรักษาไตจนเป็นปกติดีแล้ว อาการปวดดังกล่าวก็จะหายไป</span><br />
<span style="background-color: white;"><br /></span>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;">อาการปวดหลังที่เกิดในสตรีมีครรภ์</b></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span><span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> จากปัจจัยหลายอย่าง เช่น ฮอร์โมนในร่างกายเกิดการเปลี่ยนแปลงทำให้เส้นเอ็นและกล้ามเนื้อยึดกระดูกหย่อนยาน การแบกรับน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นของทารก หรือมดลูกที่โตขึ้น กดทับเส้นประสาททำให้ปวดหลังจนร้าวไปถึงขาได้</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"><br /></span>
<span style="background-color: white;"></span>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> </span><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;">ปวดเหนือบั้นเอวทั้งสองข้าง </b></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> หากมีอาการปวดเหนือบั้นเอวทั้งสองข้าง และเมื่อพบแพทย์แล้ว แพทย์อาจคลำพบก้อนบริเวณไต รวมถึงมีเลือดปนในปัสสาวะ มีความดันโลหิตสูง และมีภาวะโลหิตจางร่วมด้วย ในกรณีนี้เป็นสัญญาณบอกโรคถุงน้ำในไต ซึ่งโรคนี้เป็นโรคที่สามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้ </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> เมื่อมีถุงน้ำในไต ก็จะทำให้ไตทำงานได้น้อยลง เมื่อไตทำงานได้ลดลงส่งผลเสียต่อร่างกายเกิดโรคความดันโลหิตสูง ไตอาจติดเชื้อได้ง่ายและไตวายเรื้อรังจน ถึงไตหยุดทำงานถาวร และนอกจากปัญหาที่ไตแล้วยังทำให้เกิดถุงน้ำที่อื่นได้ด้วยเช่น ตับ ตับอ่อน รังไข่ อัณฑะ และเกิดหลอดเลือดสมองโป่งพองได้ด้วย</span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> </span><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"> </b></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> </span><span style="font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"> ปวดหลังเรื้อรังนานเป็นแรมเดือนและปวดมากขึ้น</b></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><br style="font-family: tahoma, geneva, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;" /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 16px;"> ในคนอ้วน หรือผู้ที่มีอายุมากกว่า 45 ปี อาจเกิดขึ้นเนื่องจากโรคไขข้ออักเสบ หรือกระดูกสันหลังสึกกร่อน การรักษาในกรณีนี้แพทย์จะให้ยาแก้ปวดมาทาน ให้รับการทำกายภาพบำบัด สวมเสื้อดามหลัง แนะนำให้รับประทานอาหารที่มีแคลเซียมเพิ่มขึ้น ถ้าเป็นคนอ้วนมากก็จะต้องให้ลดน้ำหนัก</span>smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-65335896986497974282017-01-31T06:55:00.001-08:002017-01-31T06:55:27.126-08:00ปัจจัยเสี่ยงของการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจ<h2 style="background-color: mintcream; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: small;"> ปัจจัยเสี่ยงดังกล่าวแบ่งออกเป็น</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: small;">1ปัจจัยเสี่ยงที่ควบคุมไม่ได้</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: small;">เป็นปัจจัยเสี่ยงที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได ้เป็นสิ่งที่เกิดมาเมื่อคุณลืมตามองโลก ปัจจัยเสี่ยงดังกล่าวได้แก่</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: small;">เพศ ผู้ชายจะมีความเสี่ยงต่อการเกิดเส้นเลือดหัวใจตีบ มากกว่าผู้หญิง แต่เมื่อวัยทองโอกาสเกิดเส้นเลือดตีบของผู้หญิงจะเพิ่มขึ้น</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: small;">กรรมพันธุ์ หากคุณมีปู่ ย่า ตา ทวด พ่อ แม่ พี่น้องเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบก่อนวัย คุณมีความเสี่ยงที่จะเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: small;">อายุ คนที่เส้นเลือดหัวใจตีบมากจะเป็นเมืออายุมากกว่า 65 ปี แต่เนื่องจากคนอ้วนขึ้น มีโรคประจำตัวมากขึ้นทำให้คนอายุน้อยเกิดโรคนี้เพิ่มขึ้น</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: small;">เชื้อชาติ</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-size: small;">2ปัจจัยที่สามารถควบคุมได้</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;">การสูบบุหรี่ </span><span style="font-family: sans-serif;">อาจจะสูบเองหรือคนใกล้ชิดสูบบุหรี่ก็ทำให้เกิดโรคนี้ได้เร็วขึ้น</span></span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;">โรคความดันโลหิตสูง</span><span style="font-family: sans-serif;"> </span><span style="font-family: sans-serif;">ผู้ที่มีความดันโลหิตมากกว่า 110/75 มิลิเมตรปรอท ผนังหลอดเลือดแดงจะรับแรงกระแทกซึ่งเสี่ยงต่อการเกิดโรคหลอดเลือดแดงตีบและแข็ง เป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุดในการเกิดโรคหัวใจ</span></span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;">ไขมันในเลือดสูโรคเบาหวานโรคอ้วนการขาดการออกกำลังกาย</span>การรับประทานอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ การรับประทานผักและผลไม้น้อยจะเพิ่มอัตราการเกิดโรคหัวใจร้อยละ31</span></h2>
<h2 style="background-color: mintcream; font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px 5px 0px 30px;">
<span style="font-size: small;">ปัจจัยเสี่ยงอื่นได้แก่<span style="font-family: sans-serif;">ความเครียด</span><span style="font-family: sans-serif;">และ</span><span style="font-family: sans-serif;">ความโกรธ</span><span style="font-family: sans-serif;"> </span><span style="font-family: sans-serif;">จะทำให้เกิดหลอดเลือดตีบเร็วขึ้นซึ่งอาจจะมาจากการที่รับประทานอาหารมากขึ้นหรือสูบบุหรี่เพิ่มขึ้น</span><span style="font-family: sans-serif;">การดื่มสุรา</span><span style="font-family: sans-serif;">มากเกินไป แม้ว่าดื่มสุราปริมาณที่เหมาะสมจะช่วยลดอุบัติการของการเกิดหลอดเลือดตีบ แต่การดื่มมากเกินไปจะเพิ่มความเสี่ยงของการเกิดหลอดเลือดแดงตีบเนื่องจากความดันโลหิตและไขมัน triglyceride ที่เพิ่มขึ้น</span>ผู้ที่ด้อยโอกาสทั้งหลาย ซึ่งการศึกษาต่ำและรายได้น้อยเหล่านี้เป็นปัจจัยเสี่งต่อการเกิดโรคหัวใจขาดเลือดการใช้ยาบางประเภท เช่นยาคุมกำเนิดโดดยเฉพาะผู้หญิงที่มีปัจจัยเสี่ยงอย่างอื่น เช่น การสูบบุหรี่การอักเสบ เหงือกหรือฟันที่อักเสบจะทำให้เกิดการอักเสบผู้ป่วยโรคซึมเศร้าผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจหนา</span></h2>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-29327220418045982092016-12-31T06:14:00.001-08:002016-12-31T06:14:23.738-08:00โรคแผลกระเพาะอาหาร <strong style="font-family: "MS Sans Serif"; font-size: 12px;"><span lang="TH" style="font-family: "Cordia New"; font-size: 16pt;">โรคแผลกระเพาะอาหาร</span></strong><span style="font-family: "Cordia New"; font-size: 16pt;"><br /><span lang="TH">อาการสำคัญ</span><br /> - <span lang="TH">ปวดหรือจุกแน่นท้องบริเวณใต้ลิ้นปี่ หรือ หน้าท้องช่วงบน เป็นอาการที่พบบ่อยที่สุด มักเป็นเวลาท้องว่า หรือเวลาหิว อาการจึงเป็นเฉพาะบางช่วงเวลาของวัน</span> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUcgiHB9VgFkO_VdqEwUj9fZRnzE-04vYPNHeh4EhjddbByLeJCP2qX5hTnjQ51Jpt1KHKy4avxPM19nIgl40U45fqw05Zhy2fuFDUI8LO51ocA9p1lBHvXc3M24_GWxEUhYxvCp6V56nx/s1600/98.jpg" /></span></div>
<br /> - <span lang="TH">อาการปวดแน่นท้อง มักจะบรรเทาได้ด้วยอาหารหรือยาลดกรด</span><br /> - <span lang="TH">อาการปวด มักจะเป็นๆหายๆ โดยมีช่วงเว้นที่ปลอดอาการค่อนข้างนาน เช่น ปวดอยู่ </span>1-2 <span lang="TH">สัปดาห์ แล้วหายไปหลายเดือนจึงกลับมาปวดอีก</span><br /> - <span lang="TH">ปวดแน่นท้องกลางดึกหลังจากที่หลับไปแล้ว</span><br /> - <span lang="TH">แม้จะมีอาการเรื้อรังเป็นปี สุขภาพโดยทั่วไปจะไม่ทรุดโทรม</span><br /> - <span lang="TH">โรคแผลกระเพาะอาหารจะไม่กลายเป็นมะเร็ง แม้จะเป็นๆ หายๆ อยู่นานกี่ปีก็ตาม นอกจากจะเป็นแผลชนิดที่เกิดจากโรคมะเร็งของกระเพาะอาหารตั้งแต่แรกเริ่ม</span>smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-21861534632771896282016-12-31T06:09:00.000-08:002016-12-31T06:09:17.865-08:00กลากน้ำนม<h2 style="box-sizing: border-box; font-family: csprajad, tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 30px; line-height: normal; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;">
<span id="T" style="box-sizing: border-box; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-weight: normal; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;">กลากน้ำนม</span></span></h2>
<div class="header-feature-image" style="box-sizing: border-box; font-family: csprajad, tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;">
<div style="box-sizing: border-box; list-style-type: none; margin-bottom: 10px; padding: 0px;">
<span style="background-color: white;">กลากน้ำนมหรือเกลื้อนน้ำนม เป็นโรคผิวหนังอักเสบที่พบได้บ่อย ส่วนใหญ่พบมากในเด็กและวัยรุ่น ทั้งเด็กหญิงและเด็กชาย โดยเฉพาะเด็กที่มีสีผิวค่อนข้างเข้ม พบในผู้ใหญ่บ้างแต่น้อยกว่าพบในเด็ก</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="203" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQyDZvye9EWfREf8NptQj1y11wekhyphenhyphennW4I86qY_3zgmcJUEE1CGhprAUHlbE6Zvycq2dI2ivqg7hkDnqYSKwjAl7nG2ol2nNvPMo5Wuq_8uz3N-o-UN6IE3awL3VdhirmnaCG-Jxnza-no/s320/45.jpg" width="320" /></span></div>
<br />
<h3 style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; line-height: normal; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;">
<span id="T-1" style="box-sizing: border-box; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-weight: normal; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;">อาการกลากน้ำนม หรือเกลื้อนน้ำนม</span></span></h3>
<div style="box-sizing: border-box; list-style-type: none; margin-bottom: 10px; padding: 0px;">
<span style="background-color: white;">เป็นรอยแดง อ่อนๆ มีขนาด 0.5เซนติเมตร – 4 เซนติเมตร มีขอบเขตไม่จำกัด ต่อมามีลักษณะเป็นวงขาวเป็นดวงๆ หรือเห็นสีผิวดูจางกว่าบริเวณใกล้เคียงและมีขุยละเอียด พบบริเวณใบหน้าเป้นส่นใหญ่ เช่น บริเวรหน้าผาก ขอบตา แก้มปาก และอาจพบได้ที่บริเวณแขน ลำคอ และไหล่ สามารถพบร่วมกับโรคผื่นภูมิแพ้ผิวหนัง โดยมากไม่ค่อยมีอาการ แต่อาการมักจะเป็นมากขึ้นหลังตากแดด ตากลม หรือในหน้าร้อน</span></div>
</div>
<span style="background-color: white; font-family: csprajad, tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">สาเหตุการเกิดไม่ทราบสาเหตุชัดเจน แต่การที่เกิดรอยด่างเกิดจากเซลล์สร้างเม็ดสีที่ชั้นหนังกำพร้าสร้างเม็ดสีลดลง ทำให้ผิวหนังบริเวณนั้นเกิดเป็นรอยขาวชัดเจนขึ้น อาจเกิดจากความแห้ง หรือมีการอักเสบของผิวหนัง การแพ้ลม แพ้แดด การขาดอาหาร หรือมีติดเชื้อแบคทีเรีย </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: csprajad, tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
<h3 style="box-sizing: border-box; font-family: csprajad, tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 24px; line-height: normal; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;">
<span id="T-3" style="box-sizing: border-box; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-weight: normal; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;">การรักษากลากน้ำนม หรือเกลื้อนน้ำนม</span></span></h3>
<ol style="box-sizing: border-box; font-family: csprajad, tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;">
<li style="box-sizing: border-box; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="background-color: white;">ควรใช้สบู่อ่อนๆ เช่น สบู่เด็ก สบู่น้ำ ในการล้างทำความสะอาดบริเวณที่เป็น</span></li>
<li style="box-sizing: border-box; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="background-color: white;">ทาครีมกันแดดที่มีSPFสูง และหลีกเลี่ยงแสงแดด กลากน้ำนมนี้จะเป็นๆหายๆ มักเป็นเรื้อรัง บางรายอาจมีอาการเป็นปี แต่ไม่เป็นอันตราย บางคนจะหายได้เอง และไม่ติดต่อไปยังผู้อื่น</span></li>
<li style="box-sizing: border-box; list-style-type: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="background-color: white;">ทาครีมบำรุงผิวหรือใช้ยากลุ่มสเตียรอยด์ ที่มีฤทธิ์อ่อนๆ</span></li>
</ol>
<br />smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-42837543451447041792016-11-04T07:25:00.001-07:002016-11-04T07:26:03.196-07:00โรคปวดกล้ามเนื้อหลัง<span style="background-color: white;"><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">โรคปวดกล้ามเนื้อหลัง เป็นสาเหตุที่พบได้บ่อยที่สุดของอาการปวดหลัง พบได้ตั้งแต่วัยหนุ่ม </span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">สาวเป็นต้นไป เป็นภาวะที่ไม่มีอันตรายร้ายแรง และมักจะหายได้เอง แต่อาจเป็นๆ หาย ๆ </span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">เรื้อรังได้</span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><br style="font-family: "ms sans serif";" /><strong style="font-family: "ms sans serif";">สาเหตุ</strong><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">มักเกิดจากการทำงานก้ม ๆ เงย ๆ ยกของหนัก นั่ง ยืน นอน หรือยกของในท่าที่ไม่ถูกต้อง </span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">ใส่รองเท้าส้นสูงมากเกินไป หรือนอนที่นอนนุ่มเกินไป ทำให้เกิดแรงกดตรงกล้ามเนื้อสันหลัง</span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">ส่วนล่าง ซึ่งจะมีอาการเกร็งตัว ทำให้เกิดอาการปวดตรงกลางหลังส่วนล่าง คนที่อ้วน หรือ</span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">หญิงที่กำลังตั้งครรภ์ ก็อาจมีอาการปวดหลังได้เช่นกัน </span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><br style="font-family: "ms sans serif";" /><strong style="font-family: "ms sans serif";">อาการ</strong><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">ผู้ป่วยจะรู้สึกปวดตรงกลางหลังส่วนล่าง (ตรงบริเวณกระเบนเหน็บ) ซึ่งอาจเกิดขึ้นเฉียบพลัน</span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">หรือค่อยเป็นทีละน้อย อาการปวดอาจเป็นอยู่ตลอดเวลา หรือปวดเฉพาะในท่าบางท่า การไอ </span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">จาม หรือบิดตัว เอี้ยวตัวอาจทำให้รู้สึกปวดมากขึ้น โดยทั่วไปผู้ป่วยจะแข็งแรงดี และไม่มี</span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">อาการผิดปกติอื่น ๆร่วมด้วย </span><br style="font-family: "ms sans serif";" /><br style="font-family: "ms sans serif";" /><strong style="font-family: "ms sans serif";">สิ่งตรวจพบ</strong><br style="font-family: "ms sans serif";" /><span style="background-color: white; font-family: "ms sans serif";">มักตรวจไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร </span></span>smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-44857589490800577142016-11-04T07:23:00.002-07:002016-11-04T07:24:23.004-07:00โรคเก๊าท์<table border="0" cellpadding="5" style="background-color: white; color: black; font-size: 16px; width: 100%px;"><tbody>
<tr><td scope="col"><span style="background-color: white;">รคเก๊าท์จัดเป็นโรคข้ออักเสบเฉียบพลันที่พบได้บ่อยที่สุดในมนุษย์ โรคนี้เกิดจากความผิดปกติในขบวนการเมตะบอลิสซั่มของกรดยูริกในร่างกาย เป็นผลให้กรดยูริกในเลือดมีค่าสูงกว่าปกติ เกิดการตกตะกอนเป็นผลึกเกลือยูเรต (monosodium urate) สะสมในเนื้อเยื่อต่าง ๆ ของร่างกาย โดยเฉพาะข้อและไต</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-size: 16px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
<span style="background-color: white;">เมื่อมีอาการแสดงเต็มที่ จะประกอบไปด้วย</span></div>
<ol style="font-size: 16px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li><span style="background-color: white;">อาการข้ออักเสบเฉียบพลัน</span></li>
<li><span style="background-color: white;">โรคข้ออักเสบเรื้อรัง</span></li>
<li><span style="background-color: white;">ทำให้ไตทำงานบกพร่อง</span></li>
<li><span style="background-color: white;">การเกิดนิ่วกรดยูริกในทางเดินปัสสาวะ (uric acid stone)</span></li>
<li><span style="background-color: white;">และการเกิดภาวะแทรกซ้อนทางระบบหัวใจและหลอดเลือด</span></li>
</ol>
<div style="font-size: 16px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
<span style="background-color: white;">ในรายที่เรื้อรังการเกาะของเกลือ monosodium urate จะทำให้เกิดก้อนที่เรียกว่า Tophi ทำให้เกิดการอักเสบของข้อ เนื่องจากมีการเกาะของ เกลือ uric บริเวณข้อ และเอ็นหากเป็นเรื้อรังจะทำให้ข้อผิดรูปและเสียหน้าที่ในการทำงาน นอกจากนั้นยังทำให้หน้าที่ของไตเสื่อมและเกิดโรคนิ่วที่ไตด้วย</span></div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-7769417261844791642016-11-04T07:20:00.001-07:002016-11-04T07:20:25.285-07:00โรคเบาหวาน<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<span style="background-color: white;">โรคเบาหวานถือว่าเป็นโรคที่คนไทยป่วยกันมาก เป็นโรคยอดฮิต 1 ใน 10 ของโรคที่คุกคามคนไทยมากที่สุด พบได้ในทุกช่วงวัย และยังมีแนวโน้มที่จะมีผู้ป่วยเพิ่มมากขึ้นทุกปี ทั้งนี้การเป็นโรคเบาหวานเกิดขึ้นจากหลายปัจจัย เช่น อาหาร พฤติกรรมการใช้ชีวิต การออกกำลังกาย กรรมพันธุ์ เป็นต้น</span></div>
<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<span style="background-color: white;">เชื่อหรือไม่ว่า มีคนอีกจำนวนมากที่ป่วยด้วย โรคเบาหวาน แต่ไม่รู้ตัว ทำให้ละเลยการดูแลสุขภาพอย่างถูกวิธี และอาจนำไปสู่โรคอื่นๆอันเป็นภาวะแทรกซ้อน ที่รุนแรงได้ การจะรู้ว่าคุณอยู่ในข่ายเสี่ยง โรคเบาหวาน หรือไม่ เริ่มจากการทำความเข้าใจโรค นี้อย่างถูกต้อง</span></div>
<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<span style="background-color: white;">โรคเบาหวาน เกิดจากการทำงานของ "ฮอร์โมนอินซูลิน" (Insulin)ของร่างกายผิดปกติ ส่งผลให้ อินซูลิน ซึ่งมีหน้าที่นำน้ำตาลในเลือดเข้าสู่เซลล์ต่างๆเพื่อไปใช้เป็นพลังงาน ทำงานได้ไม่เต็มประสิทธิภาพและเกิดการคั่งของน้ำตาลในเส้นเลือดแดงส่งผลให้อวัยวะต่างๆเสื่อม ซี่งอาการนี้จะส่งผลให้ เกิดโรคและอาการแทรกซ้อนต่ออวัยวะต่างๆได้</span></div>
<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<span style="background-color: white;"><strong>ประเภทของเบาหวาน</strong></span></div>
<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<strong style="background-color: white;">โรคเบาหวาน ยังไม่สามารถระบุสาเหตุการเกิดได้อย่างชัดเจน</strong></div>
<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<span style="background-color: white;"><strong>1. เบาหวาน</strong>เกิดจากการที่ตับอ่อนไม่สามารถสร้างฮอร์โมนอินซูลินให้เพียงพอ เนื่องจากเบตาเซลล์(beta cells) ของตับอ่อนถูกทำลายด้วยระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย ผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 1 จึงต้องได้รับอินซูลินด้วยการฉีดหรือใช้เครื่องปั๊มอินซูลิน</span></div>
<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<span style="background-color: white;"><strong>2. เบาหวาน</strong> เป็นเบาหวานที่พบเป็นส่วนใหญ่ เกิดจากการที่ตับอ่อนยังสามารถสร้างอินซูลินได้แต่ไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย หรือเกิดภาวะดื้อต่ออินซูลิน ผู้ป่วยต้องมีการควบคุมอาหาร การใช้ยาชนิดกินหรือใช้อินซูลินชนิดฉีด</span></div>
<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<span style="background-color: white;"><strong>3. เบาหวานที่เกิดระหว่างการตั้งครรภ์ </strong>หลังคลอดระดับน้ำตาลในเลือดจะกลับเป็นปกติ แต่จะมีความเสี่ยงสูงในการเกิดโรคเบาหวาน มีรายงานได้ถึงร้อยละ 50 เมื่อติดตามต่อไป 10 ปี ถ้าไม่มีการปรับพฤติกรรมชีวิตในการลดความเสี่ยง</span></div>
<div style="font-family: Tahoma, verdana, Arial;">
<span style="background-color: white;"><strong>4. เบาหวานจากสาเหตุอื่นๆ</strong> เช่น โรคของตับอ่อน โรคทางพัรธุกรรม โรคเนื้องอกของต่อมหมวกไตที่สร้างฮอร์โมน ฯลฯ</span></div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-1158229452966574252015-05-15T08:42:00.004-07:002015-05-15T08:44:17.533-07:00โรคไตเสื่อมเป็นอย่างไร<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">โรคไตเสื่อม หมายถึงโรคที่ทำให้มีการสูญเสียเนื้อไตและมีการเสื่อมของการทำงานของไตอย่างช้าๆ
อาจจะใช้เวลาเป็นเดือนหรือเป็นปี เมื่อไตเสื่อมมากก็จะเกิดโรคแทรกซ้อน เช่น บวม
ซีดเป็นต้น</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ในการประเมินจะเป็นโรคไตหรือไม่แพทย์จะสั่งตรวจเลือดเพื่อหาค่า</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Creatinine <span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">เพือประเมินการทำงานของไต</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ตรวจปัสสาวะเพื่อตรวจว่ามีโปรตีน
หรือเม็ดเลือดแดงหรือตะกอนหรือไม่</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ตรวจทางรังสีเพือดูโครงสร้างของไต</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQSWrBnbrleAGf0htb54HJrWIuUNGEcjyMD0zq5FVVXVOub1ksWEBkt4bY5kZSFhoWGVadoRndOBbmCK_INyfzVtXYLelC3K4lgqR2CJ5qm3QAUoQDpAAdPv4Wzr8LDw93mJ15Ye59RD4Q/s320/86.jpg" width="320" /></span></div>
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">เมื่อได้ผลตรวจจึงมาประเมินว่าเป็นโรคไตหรือไม่โดยพิจารณาจากลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งในสองข้อต่อไปนี้</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ผู้ป่วยมีภาวะไตผิดปกตินานติดต่อกันเกิน </span>3<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
เดือนทั้งนี้ผู้ป่วยอาจจะมีอัตรากรองของไต(</span>glomerular filtration rate, GFR)<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ผิดปกติหรือไม่ก็ได้
ภาวะไตผิดปกติหมายถึงลักษณะตามข้อใดข้อหนึ่งดังต่อไปนี้</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ตรวจพบความผิดปกติจากการตรวจปัสสาวะอย่างน้อยสองครั้งในระยะ
</span>3<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> เดือนดังต่อไปนี้</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ตรวจพบโปรตีนในปัสสาวะ</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ถ้าเป็นโรคเบาหวานอยู่แล้วตรวจพบไข่ขาวในปริมาณเล็กน้อย
</span>microalbuminuria (<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">อยู่ระหว่าง </span>30-200 microgram/day)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">หากผู้ป่วยไม่ได้เป็นเบาหวานและตรวจพบโปรตีนในปัสสาวะมากกว่า
</span>500 mg/<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">วัน</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ตรวจพบเม็ดเลือดแดงในปัสสาวะ </span>hematuria<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ตรวจพบความผิดปกติทางรังสีวิทยา</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ตรวจพบความผิดปกติทางโครงสร้างหรือพยาธิสภาพ</span><o:p></o:p></div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.2000007629395px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ผู้ที่มี</span>GFR<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">น้อยกว่า
</span>60 mL/min/1.73m2<span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ติดต่อกันเกิน </span>3 <span lang="TH" style="font-family: "Cordia New","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">เดือนโดยที่อาจจะตรวจพบหรือไม่พบร่องรอยโรคก็ได้</span><o:p></o:p></div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-12318573169423906842015-05-15T08:39:00.001-07:002015-05-15T08:39:19.323-07:00ไขมันในเลือดสูง<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px;">ไขมันในเลือดสูงหมายถึงร่างกายเรามีไขมันในกระแสเลือดสูง ไขมันที่สูงอาจจะเป็น cholesterol หรือ Triglyceride ก็ได้ ไขมันสูงจะเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด โรคอัมพาต เนื่องจากไขมันสูงจะตกตะกอนที่ผิวของผนังหลอดเลือดที่เรียกว่าคราบไขมันหรือ Plaqueซึ่งจะทำให้หลอดเลือดตีบ หรือคราบอาจจะหลุดลอยไปอุดหลอดเลือดทำให้เกิิดโรค</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="106" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBu95UQnJw2hfWjv-wVEYgtWeBQgtHfuvzUvHHir7qTMaZSnEd48UNNvOQpDJ181BB6Hjei9c0qISDtAf8WTNOfTv3BYWvmxBSKCmKubBEG6tNSbVuRv42MkwQJPz986I6SRhRsVmfeQZ_/s320/6813397393.jpg" width="320" /></div>
<h4 style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-stretch: normal; margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-stretch: normal; font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">ไขมันในเลือดมีหลายชนิดแต่ที่สำคัญได้แก่...</span><br style="font-stretch: normal; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="font-weight: normal;"> 1. โคเลสเตอรอล ร่างกายสามารถสร้างขึ้นเองและอีกส่วนหนึ่งได้รับจากอาหาร แบ่งเป็น 2 ชนิด คือ</span><br style="font-stretch: normal; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="font-weight: normal;"> 1.1 โคเลสเตอรอลชนิดอันตราย (แอล ดี แอล โคเลสเตอรอล / LDL) ถ้ามีในระดับสูงเกินไปจะไปสะสมที่เยื่อบุด้านในของหลอดเลือดแดง ทำให้เกิดภาวะหลอดเลือดแข็ง ตีบ หรืออุดตัน</span><br style="font-stretch: normal; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="font-weight: normal;"> 1.2 โคเลสเตอรอลชนิดดี (เอช ดี แอล โคเลสเตอรอล / HDL) เป็นชนิดที่มีประโยชน์ ทำหน้าที่นำโคเลสเตอรอลที่เหลือไปทำลายที่ตับ ผู้ที่มีโคเลสเตอรอลชนิดนี้สูงจะช่วยป้องกันการเกิดภาวะหลอดเลือดแดงแข็ง</span></h4>
<div>
<h4 style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-stretch: normal; font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">
2. ไตรกลีเซอร์ไรด์ เป็นไขมันอีกชนิดหนึ่งที่ร่างกายสร้างขึ้นเองและได้รับจากอาหาร ทำให้หลอดเลือดอุดตันได้</h4>
</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ค่าปกติของไขมันอยู่ระหว่าง 140 and 200 mg/d ทางการแพทย์จะให้ความสนใจเป็นพิเศษกับไขมัน Total Chloresterol และ LDL Choresterol และไขมัน HDL Cholesterol เนื่อวจากภาวะทั้งสองสามารถควบคุมโดยการใช้ยาและการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม แต่การเกิดหลอดเลือดแข็งจะดกิดเร็วหากมีภาวะไขมันผิดปกติดังนี้</div>
<ul style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>มีระดับของ triglycerides (TG) สูง</li>
<li>ไขมัน low-density lipoprotein (LDL) สูง:ซึ่งเป็นไขมันไม่ดี</li>
<li>ไขมัน highdensity lipoprotein-cholesterol (HDL-C)ต่ำ</li>
</ul>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
อาการของไขมันในเลือดสูง</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ไขมันในเลือดสูงจะไม่มีอาการ การที่จะทราบว่าไขมันในเลือดสูงรู้ได้จากการเจาะเลือดตรวจ</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
สาเหตุของไขมันในเลือดสูง</div>
<ul style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>กรรมพันธ์ ร่างกายไม่สามารถกำจัดไขมันได้อย่างเพียงพอ</li>
<li>โรคเบาหวาน</li>
<li>พฤติกรรมในการดำรงชีพ ไม่ได้คุมอาหาร ไม่ได้ออกกำลังกาย</li>
</ul>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ปัจจัยเสี่ยงของโรคไขมันในเลือดสูง</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ปัจจัยเสี่ยงที่จะทำให้ไขมันในเลือดสูงได้แก่</div>
<ul style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.2000007629395px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>อ้วนหรือน้ำหนักเกิน</li>
<li>รับประทานอาหารที่มีไขมันอิ่มตัวมาก</li>
<li>ออกกำลังกายไม่เพียงพอ</li>
<li>ประวัติครอบครัวเป็นโรคหัวใจ</li>
<li>ความดันโลหิตสูง</li>
<li>สูบบุหรี่เบาหวาน</li>
</ul>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-19152714186260661592014-11-18T19:38:00.002-08:002014-11-18T19:38:39.495-08:00แนะนำให้ผู้ป่วยเบาหวานรับประทานเมนูอาหารที่<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_vx-wwZ0yEmChhm0liUAyo_HVJbIyyxhdNlEwtDZbTDeJjrpr42QsTqz_-SsQuCxDFr-OU9FWlnRHkTOSEfpZfb6W447cgNKl5_A7RWEMHSK55X89oQlbNoIEPyhRbAzLTYJsToTwb2cd/s1600/2.2-4-56(500).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_vx-wwZ0yEmChhm0liUAyo_HVJbIyyxhdNlEwtDZbTDeJjrpr42QsTqz_-SsQuCxDFr-OU9FWlnRHkTOSEfpZfb6W447cgNKl5_A7RWEMHSK55X89oQlbNoIEPyhRbAzLTYJsToTwb2cd/s1600/2.2-4-56(500).jpg" height="245" width="320" /></a></div>
<span style="color: #000099; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif;"><b>แนะนำให้ผู้ป่วยเบาหวานรับประทานเมนูอาหาร</b></span><span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;">เช่น</span><span style="color: blue; font-family: 'Microsoft Sans Serif', 'MS Sans Serif', sans-serif;"> </span><br />
<span style="color: blue; font-family: 'Microsoft Sans Serif', 'MS Sans Serif', sans-serif;"> 1. แกงเลียงกุ้งสด</span><br />
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;">
2. ผัดสะตอกะปิใส่เต้าหู้<br />
3. ผัดถั่วงอกใส่เต้าหู้<br />
4. ยำมะเขือเผา<br />
5. ส้มตำมะละกอ<br />
6. น้ำพริกกะปิปลาทู<br />
<br />
<strong><span style="color: #000099;">อาหารที่ผู้ป่วยเบาหวานควรหลีกเลี่ยง</span></strong><br />
• น้ำตาลทุกชนิดรวมทั้งน้ำผึ้ง
น้ำตาลจากผลไม้<br />
• ขนมหวานและขนมเชื่อมต่าง
ๆ เช่น ทองหยิบ ฝอยทอง ขนมชั้น สังขยา ลอดช่อง ฯลฯ<br />
• ผลไม้กวน
เช่น มะม่วงกวน ทุเรียนกวน สับปะรดกวน ฯลฯ<br />
• น้ำหวานต่าง
ๆ น้ำผลไม้ ยกเว้น น้ำมะเขือเทศ นมรสหวานรวมทั้งน้ำอัดลมและ<br />
• เครื่องดื่มที่มีน้ำตาล
เช่น ชา กาแฟ (ถ้าดื่มกาแฟควรดื่มกาแฟดำไม่ควรใส่น้ำตาล นมข้นหวาน หรือครีมเทียม
แต่สามารถใช้<br />
น้ำตาลเทียมได้บ้าง)<br />
• ผลไม้ที่มีรสหวานจัด
เช่น ทุเรียน องุ่น ลำใย มะม่วงสุก ขนุน ละมุด น้อยหน่า ลิ้นจี่ อ้อย สับปะรด
ผลไม้แช่อิ่ม หรือ เชื่อมน้ำตาล<br />
• ของขบเคี้ยวทอดกรอบ
และอาหารชุบแป้งทอดต่างๆ เช่น ปาท่องโก๋ กล้วย แขก ข้าวเม่าทอด<br />
<br />
<strong><span style="color: #000099;">กลุ่มที่รับประทานได้..แต่จำกัดจำนวน</span></strong><br />
• อาหารพวกแป้ง
ข้าว เผือก มัน ถั่วเมล็ดแห้งต่าง ๆ ก๋วยเตี๋ยว ขนมจีน ขนมปัง มักกะโรนี<br />
• ลดอาหารไขมัน
เช่น ขาหมู ข้าวมันไก่ หมูสามชั้น หรือ อาหารทอดมันมากๆ ไขมัน มาก ๆ<br />
• ตลอดจนไขมันจากพืชบางชนิด
เช่น กะทิ น้ำมันปาล์ม ควรใช้น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมัน ข้าวโพด น้ำมันมะกอก<br />
• อาหารสำเร็จรูป
หรืออาหารพิเศษสำหรับผู้ป่วยเบาหวาน เช่น น้ำตาลเทียม น้ำตาล จากผลไม้<br />
• ผักประเภทที่มีแป้งมาก
เช่น ฟักทอง กระเจี๊ยบ หัวปลี แครอท สะเดา ถั่วลันเตา หอม หัวใหญ่ ผลไม้บางชนิด
เช่น ฝรั่ง กล้วย<br />
เงาะ มะละกอ<br />
• อาหารจากโปรตีนประเภทเนื้อสัตว์
หรือโปรตีนจากพืช เช่น ถั่ว เต้าหู้ ให้รับประทาน ปกติ หลีกเลี่ยงเนื้อติดมัน
ไก่ติดหนัง<br />
• นมจืดพร่องไขมัน
ควรหลีกเลี่ยงนมเปรี้ยว นมถั่วเหลือง<br />
<br />
</span><span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;"><br /></span>smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-47555820471788400082014-11-18T19:35:00.001-08:002014-11-18T19:35:28.276-08:00ผักที่แนะนำให้ผู้ป่วยเบาหวานรับประทาน เพื่อลดระดับน้ำตาลในเลือด คือ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8bZtpEpcr4kaLgTq9O05u2mB1Qa8vUMl83aaqnOpaLIaFV8v_C052O-EX8C6oN0zeBmHliZiJfWL0RSHXlSinXtmZEnGl7vap-OtghPUYuR7yRG9c1cvrtpKSewMaK1UUczRrvudTgeet/s1600/2.2-4-56(500).jpg" /></div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;">•
<strong>มะระขี้นก</strong> หั่นชิ้นเล็กแล้วตากแดดให้แห้ง นำมาชงกับน้ำเหมือนชงชา<br />
• <strong>ฟักทอง</strong>
ใช้เมล็ดฟักทองต้มน้ำดื่ม ครั้งละ 300 เมล็ด จะช่วยให้อาการเบาหวานดีขึ้น
นอกจากนี้ผลฟักทองและน้ำฟักทอง ก็ช่วย<br />
ลดอาหารเบาหวานได้<br />
• <strong>แตงกวา</strong>
การคั้นน้ำแตงกวาพร้อมเมล็ดจะดีต่อสุขภาพเมื่อดื่มขณะท้องว่าง<br />
<br />
<strong><span style="color: #000099;">ประเภทน้ำนม</span></strong><br />
• <strong>ควรเลือกดื่มชนิดจืด</strong>
ไม่เติมน้ำตาลหรือชนิดไม่ ปรับปรุงแต่งรส<br />
• <strong>นมพร่องมันเนย</strong>
คือมีไขมันประมาณ 1.9% รับประทานได้<br />
• <strong>นมเปรี้ยว</strong>
ควรเลือกชนิดที่ไม่ปรุงแต่งรส<br />
• <strong>นมข้นหวาน</strong>
ไม่ควรใช้นมชนิดนี้<br />
• <strong>นมถั่วเหลือง</strong>
ชนิดหวาน ไม่เหมาะสำหรับผู้ป่วย เบาหวาน ควรทำเองโดยใช้แป้งถั่วเหลืองผสมกับน้ำตามอัตราส่วนที่กำหนดไว้<br />
ที่สลากหน้าถุง โดยใช้แช่น้ำให้พองและนำมาปั่นกับน้ำ ในอัตราส่วน ถั่วเหลืองดิบ
1 ส่วน ต่อน้ำ 10 ส่วน แล้วคั้นเอาแต่น้ำไปต้มให้เดือด<br />
10 นาที ก็ใช้ได้<br />
• <strong>น้ำเต้าหู้</strong>
ผู้ป่วยเบาหวานดื่มได้ แต่ต้องไม่เติมน้ำตาล</span>smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-3523722465906855402014-11-18T19:34:00.000-08:002014-11-18T19:34:00.117-08:00โรคเบาหวาน<div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;"><strong>โรคเบาหวาน</strong>
คือ ภาวการณ์ไม่สมดุลของฮอร์โมนที่ชื่อว่า “อินซูลิน” ซึ่งมีหน้าที่นำน้ำตาลในเลือดเข้าสู่เซลล์
เพื่อเผาผลาญให้เกิด<br />
เป็นพลังงานในการทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่ว่า ไม่สมดุล คือ มีน้อยไม่พอกับความต้องการ
หรือมีไม่น้อยแต่ไม่สามารถออกฤทธิ์ต่อผนังเซลล์<br />
ได้เต็มที่ ผลก็ออกมาเหมือนกับว่ามีอินซูลินน้อย คือพาน้ำตาลเข้าไปในเซลล์ไม่ได้
ทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดสูงผิดปกติ ซึ่งเป็นภาวะที่<br />
เป็นพิษกับเนื้อเยื่อทั่วไปในร่างกาย</span></div>
<div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;"> คนเป็นเบาหวานโดยทั่วไป
มักละเลยเรื่องของการควบคุมอาหาร และการออกกำลังกาย โดยคิดว่าเมื่อรับประทานยาแล้วก็คงหาย<br />
จากโรค เหมือนโรคทั่วไป ซึ่งเป็นความเข้าใจผิด โรคเบาหวานเป็นโรคเรื้อรังไม่หายขาด
การใช้ยาเพียงอย่างเดียวไม่สามารถควบคุม<br />
เบาหวานได้ ต้องรู้จักรับประทานอาหารให้ถูกสัดส่วนกับความต้องการของร่างกายด้วย</span></div>
<div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;"><strong><span style="color: #000099;">อาหารที่ผู้ป่วยเบาหวานควรรับประทาน คือ</span></strong></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ5aXDPGQVlEtpG1Gtb02tdJcX59F2Ek7OtuL6lA6L1WBY2Bnsi5fANXjAXlxJyaQ-CUMMbIPLKsLi1h4MnmjUNrj1QyW9KJSNerMzaUrGRXWXADQtfWwlDhPjuKgk5pvH_4d34HdMUW2L/s1600/2.2-4-56(500).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ5aXDPGQVlEtpG1Gtb02tdJcX59F2Ek7OtuL6lA6L1WBY2Bnsi5fANXjAXlxJyaQ-CUMMbIPLKsLi1h4MnmjUNrj1QyW9KJSNerMzaUrGRXWXADQtfWwlDhPjuKgk5pvH_4d34HdMUW2L/s1600/2.2-4-56(500).jpg" height="212" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;"><strong><span style="color: #000099;"><br /></span></strong></span></div>
<div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;"><strong><span style="color: #000099;"><br /></span></strong></span></div>
<div>
<span style="color: blue; font-family: Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif; font-size: small;">•
<strong>ข้าวกล้อง</strong> มีคาร์โบไฮเดรตเชิงซ้อนผ่านการขัดสีน้อย<br />
• <strong>วุ้นเส้น</strong>
ทำจากถั่ว สามารถบริโภคได้ประจำตามปริมาณที่กำหนด ในรูปแบบต่าง ๆ เช่น ก๋วยเตี๋ยววุ้นเส้น
, แกงจืด, ยำวุ้นเส้น<br />
เป็นต้น<br />
• <strong>ไขมันไม่อิ่มตัว</strong>
เช่น น้ำมันรำข้าว , น้ำมันถั่วเหลือง, น้ำมันดอกทานตะวัน, น้ำมันมะกอก เป็นต้น<br />
• <strong>ผัก
ผลไม้</strong> การรับประทานผักให้หลากหลายทุกวันอย่างน้อย 2 มื้อ ต่อวัน
จะช่วยให้สุขภาพดีขึ้นแน่นอน การผัดผักให้อร่อยแต่ใช้<br />
น้ำมันน้อย ๆ ทำได้โดยใช้น้ำต้มกระดูกแทนปริมาณน้ำมันที่ต้องใช้บางส่วน เคล็ดลับของการเตรียมน้ำต้มกระดูก
อยู่ที่ซี่โครงไก่ ที่ตัดมัน<br />
และไส้ออกล้างให้สะอาด ต้มในน้ำเปล่า ใช้ซี่โครงไก่ 8 ขีด ต่อน้ำ 3 ลิตร
ใช้ไฟอ่อน เคี่ยวนาน 1- 1.5 ช.ม. เพื่อให้ได้น้ำที่ใสมีรสหวาน<br />
หอม สำหรับใช้ผัดหรือต้มอาหารต่าง ๆ</span></div>
<ul>
</ul>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-6311267300698423252014-11-18T19:28:00.000-08:002014-11-18T19:28:22.751-08:00โรคพิษสุนัขบ้า<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>โรคพิษสุนัขบ้าคืออะไร ? </strong>
</span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> โรคพิษสุนัขบ้าหรือโรคกลัวน้ำ
เป็นโรคติดต่อร้ายแรงชนิดหนึ่ง เกิดจากเชื้อไวรัสชื่อ เรบีส์ ไวรัส (Rabies)
ทำให้เกิดโรคได้ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิด เช่น คน สุนัข แมว ลิง ชะนี
กระรอก ค้างคาว ฯลฯ โรคนี้เมื่อเป็นแล้วจะทำให้มีอาการทางประสาท
โดยเฉพาะระบบประสาทส่วนกลาง และถ้าเป็นแล้วเสียชีวิตทุกราย
ในปัจจุบันยังไม่มียาอะไรที่จะรักษาโรคพิษสุนัขบ้าได้ </span></div>
<table align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 40%px;">
<tbody>
<tr>
<td><div align="center">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td><div align="center">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
เชื้อไวรัสเรบีส์ (Rabies) </span></strong></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
<div align="justify" class="style21 style24">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">คนติดโรคพิษสุนัขบ้าจากทางใดได้บ้าง ? </span></div>
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 100%px;">
<tbody>
<tr>
<td><div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
คนเป็นโรคพิษสุนัขบ้าเนื่องจากได้รับเชื้อโรคพิษสุนัจบ้าจากสัตว์ที่เป็นโรค
คนสามารถติดโรคจากสัตว์เหล่านี้ได้ 2 ทางคือ </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 1. ถูกสัตว์ที่เป็นโรคกัด เชื้อไวรัสจากน้ำลายของสัตว์ที่เป็นโรคจะเข้าสู่ร่างกายทางบาดแผลที่ถูกกัด
</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 2. ถูกสัตว์ที่เป็นโรคเลีย
โดยปกติคนถูกสัตว์ที่เป็นโรคเลีย จะไม่ติดโรคจากสัตว์เหล่านั้น
นอกเสียจากว่าบริเวณที่ถูกเลียจะมีบาดแผลหรือรอยถลอกหรือรอยขีดข่วน
โดยคนนั้นไม่ได้สังเกต
ในกรณีนี้จะทำให้สามารถเป็นโรคพิษสุนัขบ้าได้
รวมทั้งถูกเลียที่ริมฝีปากหรือนัยน์ตา </span></div>
</td>
<td><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span></td>
<td><div align="center">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
<div align="justify" class="style25">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">คนที่เป็นโรคพิษสุนัขบ้า
จะมีอาการอย่างไร ? </span></div>
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 100%px;">
<tbody>
<tr>
<td width="80%"><div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> ในระยะ 2-3 วันแรก อาจมีไข้ต่ำ ๆ
ต่อไปจะมีอาการเจ็บคอ เบื่ออาหาร อ่อนเพลีย
คันหรือปวดแสบปวดร้อนตรงบริเวณแผลที่ถูกกัด ทั้ง ๆ
ที่แผลอาจหายเป็นปกติแล้ว ต่อไปจะมีอาการตื่นเต้นง่าย
กระสับกระส่าย ไม่ชอบแสงสว่าง ไม่ชอบลม และไม่ชอบเสียงดัง
กลืนลำบาก แม้จะเป็นของเหลวหรือน้ำ เจ็บมากเวลากลืน
เพราะการเกร็งตัวของกล้ามเนื้อที่ใช้ในการกลืน
แต่ยังมีสติพูดจารู้เรื่อง ต่อไปจะเอะอะมากขึ้น
และสุดท้ายอาจมีอาการชัก เป็นอัมพาต หมดสติ และเสียชีวิต
เนื่องจากส่วนที่สำคัญของสมองถูกทำลายไปหมด </span></div>
</td>
<td width="1%"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span></td>
<td width="19%"><div align="center">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
<div align="justify" class="style25">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
ข้อควรปฏิบัติภายหลังจากถูกสุนัขบ้าหรือสัตว์ที่สงสัยว่าบ้ากัด</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 1. ล้างแผลทันทีด้วยน้ำสะอาด ฟอกด้วยสบู่ 2-3
ครั้ง แล้วทาแผลด้วยน้ำยาพิวิดีน (เบตาดีน) หรือแอลกอฮอล์ หรือทิงเจอร์
ไอโอดีน แล้วรีบไปปรึกษาแพทย์ทันที </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 2. ถ้าสุนัขตายให้นำซากมาตรวจ
ถ้าหากสุนัขไม่ตายให้ขังไว้ดูอาการ 10 วัน
ขณะเดียวกันให้รีบไปฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
ส่วนการรักษาทางสมุนไพรหรือแพทย์แผนโบราณไม่สามารถป้องกันโรคได้
ไม่ควรรอดูอาการสุนัข เพราะอาจสายเกินไปที่จะฉีดวัคซีน</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 3. ในกรณีที่ติดตามสัตว์ที่กัดไม่ได้ เช่น
เป็นสัตว์ป่า สัตว์จรจัด สัตว์กัดแล้วหนีไป หรือจำสัตว์ที่กัดไม่ได้
จำเป็นต้องรับการฉีดวัคซีน</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 4.
ผู้ที่ต้องมารับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าคือ มีบาดแผล
ไม่ว่าจะเป็นรอยช้ำเขียวหรือมีเลือดไหล แผลถลอกหรือแผลลึก
รวมทั้งผู้ที่ถูกสุนัขเลียที่นัยน์ตา ริมฝีปาก และผิวหนังที่มีแผลถลอก
ส่วนในกรณีที่ถูกเลียผิวหนังที่ไม่มีแผลหรือเพียงแต่อุ้มสุนัขไม่สามารถจะติดโรคได้
</span></div>
<div align="justify" class="style25">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">วัคซีนที่ใช้ป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
เนื่องจากในปัจจุบันเราใช้วัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้าชนิดที่ทำจากเซลล์เพาะเลี้ยง
(ฉีด 5 ครั้งเท่านั้น) เพราะมีประสิทธิภาพสูง
ไม่ทำให้เกิดอาการแพ้ต่อระบบประสาท และควรฉีดเซรุ่มร่วมด้วย
ถ้าบาดแผลมีเลือดออก ถูกเลียที่ริมฝีปาก น้ำลายกระเด็นเข้าตา </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> สถานเสาวภาใช้โปรแกรมการฉีดวัคซีน 2 แบบคือ
แบบปกติฉีดเข้ากล้ามเนื้อ และแบบประหยัดฉีดเข้าชั้นผิวหนัง
แต่ละแบบจะได้รับการฉีดวัคซีนทั้งหมด 5 ครั้ง </span></div>
<div align="justify" class="style25">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">เซรุ่มป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าเป็นอย่างไร ? </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
เซรุ่มป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าเป็นเซรุ่มส่วนของน้ำใสของเลือดที่ได้จากบ้าหรือคนที่ได้รับการฉีดวัคซีนโรคพิษสุนัขบ้า
ในเซรุ่มจะมีโปรตีนที่ทำหน้าที่เป็นภูมิคุ้มกันต่อไวรัสโรคพิษสุนัขบ้าในปริมาณที่มาก
เซรุ่มจะไปทำลายเชื้อไวรัสในร่างกายของผู้ที่ถูกสุนัขบ้ากัด โดยการฉีดรอบ ๆ
แผลก่อนที่จะก่อโรค และก่อนที่ภูมิต้านทานของร่างกายจะสร้างขึ้น
ด้วยเหตุนี้การให้เซรุ่มป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าร่วมกับการฉีดวัคซีนเข็มแรก
จึงเป็นวิธีที่จะป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าได้ผลดีที่สุด
แต่เซรุ่มป้องกันโรคพิษสุนัขบ้ามีราคาแพงมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทำมาจากเลือดคน ดังนั้นสถานเสาวภาจึงได้ดำเนินการผลิตเซรุ่มป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าจาดเลือดม้า
และศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย
ได้ผลิตเซรุ่มป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าจากเลือดคน เพื่อใช้เองภายในประเทศ
โดยขอรับบริจาคโลหิตจากคนที่ฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าครบแล้ว
และต้องการเข้าโครงการเพื่อทำบุญ กรุณาติดต่อ
ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย
ทุกวันเวลาราชการ </span></div>
<div align="justify" class="style25">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">การฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าแบบป้องกันล่วงหน้า</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> สามารถฉีดวัคซีนป้องกันล่วงหน้า
เป็นการเตรียมร่างกายให้พร้อมเพื่อต่อต้านโรคพิษสุนัขบ้า โดยการฉีดเพียง 3
เข็ม ภายในระยะเวลา 1 เดือน ซึ่งวัคซีนนี้สามารถฉีดได้ไม่จำกัดอายุ
โดยเฉพาะเด็กที่มักเล่นกับสัตว์และมีโอกาสถูกสัตว์กัด มักมีบาดแผลที่รุนแรง
บริเวณใบหน้า ศีรษะ หรือถูกเลียมือที่มีแผลหรือที่ปาก
โดยไม่บอกให้ผู้ปกครองทราบ
หรือควรฉีดป้องกันในบุคคลทั่วไปที่เลี้ยงสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เช่น สุนัข
แมว เป็นต้น </span></div>
<div align="justify" class="style25">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ประโยชน์ของการฉีดวัคซีนป้องกันล่วงหน้า</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 1. เมื่อถูกสัตว์กัด การฉีดวัคซีนกระตุ้นเพียง
1-2 เข็ม ร่างกายก็จะได้ภูมิต้านทานที่สูงพอจะป้องกันโรคอย่างได้ผล</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 2. ไม่เสี่ยงต่อการแพ้เซรุ่ม
หรือเจ็บปวดจากการฉีดเซรุ่มรอบ ๆ แผล </span></div>
<div align="justify" class="style23">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
สัตว์ที่เป็นโรคพิษสุนัขบ้าจะมีอาการอย่างไร ? </span></strong></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> พบได้ 2 แบบคือ</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 1. แบบดุร้าย มีอาการหงุดหงิด
ไล่กัดคนและสัตว์อื่น ๆ ถ้าผูกโซ่หรือกักขังไว้ในกรง จะกัดโซ่ กรง
หรือสิ่งของที่อยู่ใกล้อย่างดุร้าย
บางครั้งสุนัขจะกัดจนฟันหักหรือลิ้นเป็นแผล มีเลือดออก
เมื่อแสดงอาการดุร้ายได้ 2-3 วัน ก็จะอ่อนเพลียลง ขาหลังไม่มีแรง เดินโซเซ
และตายในที่สุด</span></div>
<br />
<div align="justify">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> 2. แบบเซื่องซึม มีอาการปากอ้าหุบไม่ได้
ลิ้นมีสีแดงคล้ำ บางครั้งมีสิ่งสกปรกติดอยู่และลิ้นห้อยออกมานอกปาก
มีอาการคล้ายกระดูกติดคอ โดยเจ้าของมักจะเอามือล้วงแต่ไม่พบกระดูก
สุนัขจะเอาขาหน้าตะกุยบริเวณแก้มปากและคอบวม สุนัขจะลุกนั่ง ยืน
และเดินไปมาบ่อย ๆ กินของแปลก ๆ เช่น ใบไม้ ก้อนหิน
หรือบางตัวจะกินปัสสาวะของตัวเอง ไม่กัด ถ้าไม่ถูกรบกวน
สุนัขแบบหลังนี้จะสังเกตอาการยากมาก ดังนั้น หากสุนัขตายโดยไม่ทราบสาเหตุ
ควรตัดหัวไปพิสูจน์ก่อน </span></div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-34936423694896939062014-02-23T23:12:00.004-08:002014-02-23T23:12:30.634-08:00การติดเชื้อราที่ผิวหนัง<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
เชื้อราสามารถทำให้เกิดโรคที่ผิวหนัง กลาก เกลื้อนสังคัง เชื้อราที่เล็บ เชื้อราที่ผม ฮ่องกงฟุต เชื้อราในปาก เชื้อราในช่องคลอด</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
การติดโรคเกิดจากการได้รับเชื้อจากการสัมผัส และมีปัจจัยเรื่องผิวหนังที่เสี่ยงต่อการติดเชื้อ การรักษามีทั้งยาทา ยาอม ยากิน</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ปรกติเราจะพบเชื้อราได้ตามสิ่งแวดล้อม หากมีปัจจัยการติดเชื้อพร้อมเช่น มีการได้รับเชื้อ และผิวหนังมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อสูงก็จะทำให้มีการติดเชื้อราขึ้น</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
การติดเชื้อราที่ผิวหนังแบ่งออกเป็นชนิดใหญ่ๆสองชนิดได้แก่</div>
<div class="article-title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
โรคผิวหนังที่เกิดจากเชื้อ Dermatophyte infection</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
เชื้อราเหล่านี้ได้แก่</div>
<ul style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>Trichophyton rubrum</li>
<li>Microsporum canis</li>
<li>Trichophyton mentagrophytes</li>
</ul>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
เชื้อเหล่านี้มักจะทำให้เกิดโรคที่ผิวหนัง เล็บ ผม ขาหนีบ โรคที่พบได้แก่</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
การติดเชื้อราที่ผิวหนังเกิดจากเชื้อราลุกลามเข้าเซลล์ผิวโดยเฉพาะเซฃลล์ที่ตาย เช่น เล็บ หนังกำพร้า ผม เชื้อที่เป็นสาเหตุได้แก่ Microsporum,Trichophyton,Epidermophyton</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
โรคเชื้อราจะพบได้ทั่วโลกขึ้นกับชนิดของเชื้อรา อุณหภูมิ ความชื้นของอากาศ สุขภาพ สุขอนามัย ผื่นจะมีลักษณะของการมีขุย ผื่นสีแดง ขอบอาจจะชัดหรือไม่ชัด กลมหรือรี ให้นึกถึงโรคที่พบบ่อยได้แก่ โรคผื่นแพ้ eczema และเชื้อรา ดังนั้นควรจะขุดขุยเพื่อหาเชื้อรา เชื้อราสามารถเกิดที่ไหนก็ได้ของร่างกาย ที่พบบ่อยคือที่ขาหนีบหรือที่เรียกว่า สังคังTinea cruris เกิดที่เท้าเรียกว่า Tinea pedis เกิดที่หน้าเรียก Tinea facii เกิดที่ลำตัวเรียก Tinea coporis เชื้อราที่ศีรษะ Tinea capitis เชื้อราที่เล็บ Tinea ungium เกลื้อนผิวหนัง Tinea vesicolor</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ตำแหน่งที่พบว่าติดเชื้อราได้ง่ายได้แก่ บริเวณที่มีเหงื่อออกมาก การระบายอากาศไม่ดี</div>
<h2 class="title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin-top: 0px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ชนิดของกลาก</h2>
<ol style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>กลากตามบริเวณผิวหนังเช่น ใบหน้า ลำตัว แขน ขา ฝ่าเท้า และบริเวณขาหนีบ ผื่นจะเริ่มจากการเป็นตุ่มแดง และขยายวงกว้างขึ้น ขอบจะมีลักษณะนูนแดง มีขุยขาวๆที่ขอบของผื่น มักจะมีอาการคันมาก ผื่นที่ฝ่าเท้าและง่ามนิ้วเท้าเรียก ฮ่องกงฟุต ผิวหนังจะเป็นแผ่นขาวยุ่ยๆ ลอกออกได้ หรืออาจจะเป็นสะเก็ด มีกลิ่นและคันมาก</li>
<li>กลากที่เล็บมักจะเป็นเรื้อรัง อาจจะไม่มีอาการคัน หรือเจ็บ มักจะเกิดที่ปลายเล็บ หรือด้านข้างของเล็บก่อน เล็บจะกลายเป็นสีน้ำตาล ขาวขุ่น มีลักษณะขรุขระ เปื่อยยุ่ย และตัวเล็บอาจจะแยกจากหนังใตเล็บ</li>
<li>กลากที่ศรีษะ ส่วนมากเป็นในเด็ก ติดต่อกันได้ง่าย ลักษณะที่พบคือ ผมร่วงเป็นหย่อมๆ เส้นผมหักเป็นจุดดำๆ หนังศีรษะบริเวณที่ผมร่วงเป็นสะเก็ด ในรายที่เป็นรุนแรงจะมีตุ่มหนองรอบรูขุมขน และลุกลามกลายเป็นก้อนนูนมีน้ำเหลืองแห้งกรังเรียกว่า ชันนะตุ</li>
</ol>
<h2 class="title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin-top: 0px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
อาการของโรคเชื้อราที่ผิวหนัง</h2>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
อาการของโรคขึ้นกับตัวเชื้อโรค และตำแหน่งที่พบ โดยทั่วไปจะมีผื่น และอาการคัน ผื่นที่พบจะเป็นผื่นแดง มีขุย มีขอบนูนเล็กน้อย ส่วนเชื้อราที่ศีรษะ หรือนวดก็จะมีอาการผมร่วงด้วย</div>
<h2 class="title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin-top: 0px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
การติดต่อ</h2>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
สามารถติดต่อจากคนหนึ่งไปอีกคนหนึ่งโดยการสัมผัสโดยตรง หรือเครื่องใช้ เช่นเสื้อผ้า หรือการสัมผัสสัตว์เลี้ยง เช่น สุนัข แมว จากสระว่าน้ำ ห้องน้ำ ฝักบัว</div>
<h2 class="title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin-top: 0px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ปัจจัยความเสี่ยงของการติดเชื้อราที่ผิวหนัง</h2>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ปัจจัยเสี่ยงของการติดเชื้อราได้แก่</div>
<ul style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>ได้รับยาปฏิชีวนะประจำ</li>
<li>รับประทานยา steroid</li>
<li>เป็นเบาหวาน</li>
<li>อ้วน</li>
<li>เคยติดเชื้อรามาก่อน</li>
<li>มีภูมิคุ้มกันบกพร่อง</li>
</ul>
<h2 class="title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin-top: 0px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
การป้องกัน</h2>
<ul style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>ห้ามใช้ของส่วนตัวร่วมกับคนอื่น เช่น หวี หมวก รองเท้า ผ้าเช็ดตัว</li>
<li>รักษาความสะอาดบริเวณที่อับเช่น ซอกรักแร้ ซอกขาหนีบ ซอกนิ้ว อาบน้ำเสร็จซับให้แห้งและโรยแป้ง</li>
<li>หมั่นตรวจรองเท้าอย่าให้แคบเกินไป</li>
<li>เปลี่ยนรองเท้าทุก2-3 วันเพื่อให้รองเท้าแห้ง</li>
<li>หลังว่ายน้ำหรือออกกำลังกายต้องอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นผ้าแห้ง</li>
<li>ใส่รองเท้าเมื่ออยู่ในที่สาธารณะที่เสี่ยงต่อการติดเชื้อ เช่นสระว่ายน้ำ</li>
<li>รักษาความสะอาดของเครื่องใช้ร่วมกัน เช่น ห้องน้ำ เครื่องสุขภัณฑ์</li>
<li>หลีกเลี่ยงสัมผัสกับผู้ที่เป็นโรค</li>
<li>ให้รีบรักษาผู้ที่ป่วยด้วยยาที่เหมาะสม</li>
</ul>
<h2 class="title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin-top: 0px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
การปฏิบัติตนเมื่อเป็นกลากเกลื้อน</h2>
<ol style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19.200000762939453px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>รักษาความสะอาดของร่างกายให้ทั่วถึงอย่างสม่ำเสมอ อาบน้ำฟอกสบู่ และเช็ดตัวให้แห้งทุกครั้ง โดยเฉพาะบริเวณซอกรักแร้ ขาหนีบ ซอกนิ้ว</li>
<li>ตัดเล็บมือ เล็บเท้าให้สั้น หมั่นล้างมือให้สะอาด และอย่าเกาเพราะจะทำให้ติดเชื้อได้ง่าย</li>
<li>ป้องกันการติดเชื้อ โดยการแยกเครื่องนุ่งห่ม เครื่องใช้ส่วนตัวไม่ใช้ปะปนกัน และควรซักทำความสะอาดตากแดดให้แห้งทุกครั้ง</li>
<li>ผู้ที่สงสัยว่าจะเป็นโรคควรได้รับการตรวจจากแพทย์</li>
<li>การรักษาด้วยยาทาเชื้อราที่ผิวหนัง โดยทั่วไปจะทาวันละ 2-3 ครั้ง ทาติดต่อกันจนกว่าผื่นจะหาย โดยทายาที่ผื่น และบริเวณใกล้เคียงโดยรอบ หลังจากผื่นหายแล้วควรทายาต่ออีกประมาณ 2 สัปดาห์ และอย่าใช้มือขยี้ตา สำหรับเชื้อราที่เล็บและหนังศีรษะจะยุ่งกว่าที่ผิวหนัง ต้องใช้ยารับประทาน</li>
</ol>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-51000846372266228092013-12-03T07:11:00.003-08:002013-12-03T07:11:39.111-08:00กลุ่มอาการเส้นประสาทถูกกดทับที่ข้อมือ <span style="background-color: white;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif';">กลุ่มอาการเส้นประสาทถูกกดทับที่ข้อมือ เป็นกลุ่มอาการที่พบได้บ่อยในทุกกลุ่มผู้สูงอายุ อายุเฉลี่ยที่พบประมาณ 54 ปี และใน ผู้หญิงจะพบมากกว่าผู้ชาย 2 เท่า </span><br style="font-family: 'MS Sans Serif';" /><span style="font-family: 'MS Sans Serif';">ภายในบริเวณข้อมือจะมีลักษณะเป็นอุโมงค์ โดยมี แผ่นเอ็นขวาง และ กระดูกข้อมือ เป็นผนังของอุโมงค์ ภายในอุโมงค์ประกอบด้วย เส้นเอ็นนิ้วมือ และ เส้นประสาท เมื่อมีการเพิ่มความกดดันภายในอุโมงค์นี้ เส้นประสาทก็จะถูกกด ทำให้เกิดอาการและอาการแสดงต่าง ๆ ตามมา</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCcP62UQMf0c5Yn21BmcVpmY25N70LE4MitNNr1Z8gD_WVJumNiJ_JBOEOvc7wmmYEXGJbweabRLwqZ6RJtSuTmlRgeYU86nwIAbDAZ3WvRKdOPvC4alsShxW-p1eXJScALeQ8EENfNIha/s1600/1-265.jpg" /></span></div>
<span style="background-color: white; font-family: 'MS Sans Serif';"><br /></span>
<b style="font-family: 'MS Sans Serif';"><span style="background-color: white;">สาเหตุ </span></b><br />
<b style="font-family: 'MS Sans Serif';"><span style="background-color: white;"><br /></span></b>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif';">1. การใช้งานของมือ และ ตำแหน่งของข้อมือ </span><br style="font-family: 'MS Sans Serif';" /><span style="font-family: 'MS Sans Serif';">ส่วนใหญ่เกิดจาก การใช้มือท่าเดียวนาน ๆ เช่น การกำมือ การบีบ การกด เป็นต้น โดยเฉพาะเมื่อข้อมืออยู่ในตำแหน่งที่กระดกขึ้นหรืองอลงมาก ๆ เช่น การพิมพ์ดีด ใช้มือเย็บผ้า เล่นเครื่องดนตรี การใส่เฝือกที่ข้อมือ ถือหนังสือ ถือพวงมาลัยรถยนต์ การจับแฮนของรถจักรยาน หรือมอเตอร์ไซค์ เป็นต้น</span><br style="font-family: 'MS Sans Serif';" /><br style="font-family: 'MS Sans Serif';" /><span style="font-family: 'MS Sans Serif';">2. ภาวะผิดปกติหรือโรคที่เป็นอยู่แล้ว เช่น เบาหวาน พิษสุราเรื้อรัง รูมาตอยด์ เกาต์ กระดูกข้อมือหักหรือกระดูกข้อมือที่ติดผิดรูป เส้นเอ็นอักเสบ การติดเชื้อ</span><br style="font-family: 'MS Sans Serif';" /><br style="font-family: 'MS Sans Serif';" /><span style="font-family: 'MS Sans Serif';">3. สภาพของร่างกายที่เปลี่ยนแปลง เช่น อ้วน ตั้งครรภ์ หลังคลอดบุตรหรือ ได้รับยาคุมกำเนิด</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: 'MS Sans Serif';"><br /></span>
<span style="background-color: white;"><br /></span>
<b><span style="font-family: MS Sans Serif;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-family: MS Sans Serif;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-family: MS Sans Serif;"><br /></span></b>smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-22507918835380370992013-12-03T07:04:00.001-08:002013-12-03T07:04:37.760-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;">อาการปวดส้นเท้าพบบ่อยในคนที่มีอายุ 40 ปีขึ้นไป โดยมีอาการปวดบวมที่ส้นเท้า และอาจลามขึ้นไปที่น่อง ทำให้ต้องเดินกะโผลกกะเผลก สำหรับผู้ที่มีอาการปวดส้นเท้าเรื้อรัง มักจะพบกระดูกงอกในส้นเท้าด้วย อาการปวดส้นเท้าจะเป็นหนักขึ้นเมื่ออากาศเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะพายุเข้าหรือฝนตก เวลาตื่นนอนหรือลุกจากที่นั่งใหม่ ๆ และอาการอาจทุเลาลงบ้าง เมื่อมีการเดินไปเดินมาสักพัก</span><br />
<br />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;"> สาเหตุของอาการปวดส้นเท้ามีด้วยกันหลายอย่าง เช่น น้ำหนักเกิน เดินมาก ๆ หรือยืนนาน ๆ เป็นประจำ ได้รับบาดเจ็บที่ส้นเท้า เบาหวานหรือเกิดจากความเสื่อมสภาพของร่างกายตามอายุ เป็นต้น</span><span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px; font-weight: bold;">อาการปวดส้นเท้าจัดเป็นการอักเสบเฉพาะที่ ซึ่งมิได้เกิดจากการติดเชื้อแต่อย่างใด หากแต่เกิดจากการไหลเวียนของเลือดลมบริเวณส้นเท้า มีการติดขัดและสะดุด ทำให้เลือดลมไหลเวียนไม่สะดวก จึงเกิดอาการปวดขึ้นมา</span><span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;"> ดังเช่นหลักการวินิจฉัยและรักษาอันสำคัญของการแพทย์จีน </span><span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px; font-weight: bold;">"ปวดแสดงว่าไม่โล่ง โล่งแล้วก็จะไม่ปวด"</span><span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;"> </span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;"> การเดินในกิจวัตรประจำวันก็จะทำให้ส้นเท้าอักเสบมากขึ้น และเรื้อรังเป็นเวลานาน หากไม่มีการรักษาอย่างถูกวิธี อาการอักเสบนี้ก็จะไประคายข้อต่อและเยื่อหุ้มกระดูกในส้นเท้า ทำให้ส้นเท้าเกิดกระดูกงอกขึ้นมาได้ ดังนั้น กระดูกงอกในส้นเท้าจึงมิได้เป็นสาเหตุของอาการปวดส้นเท้า หากเป็นผลที่เกิดจากการอักเสบของส้นเท้าต่างหาก</span><span style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEtxue5bnGfXPw4ngZg8qglmgCG9828nyIWlxclIF-NXhPUElk_2A_DtuRR4POPBerPM9-1I0LT8OAlfoZ_mhmnuVoQNi3hGO-OF7WNbChCczduWYb3MWBZqWFLzW9VVNuBhGKdCZEDEAA/s1600/27_20070628104418..jpg" /></span><br />
<br />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;"> </span><span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;">สำหรับอาการปวดส้นเท้า การแพทย์จีนนิยมใช้สมุนไพรที่มีสรรพคุณในการขจัดพิษร้อน ที่สะสมอยู่ในส้นเท้า ซึ่งเป็นต้นเหตุทำให้การไหลเวียนของเลือดลมในบริเวณนี้สะดุด และติดขัดจนเกิดอาการปวด เพื่อลดอาการอักเสบของส้นเท้า ส่วนสมุนไพรที่มีสรรพคุณในการฟื้นฟู และกระตุ้นการไหลเวียนของโลหิตในร่างกาย โดยเฉพาะบริเวณส้นเท้า ก็มีบทบาทสำคัญในการรักษาอาการปวดส้นเท้าเช่นกัน</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;"> แต่สำหรับผู้ที่ปวดส้นเท้าแบบจี๊ด ๆ พร้อมมีอาการหายใจไม่สะดวก ปวด แน่น จุกเสียดหน้าอก เหนื่อยง่าย อ่อนเพลียง่าย ขึ้นบันไดชั้นสองชั้นหรือทำอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ก็รู้สึกเหนื่อยหรือลิ้นสีม่วงแดงนั้น ผู้ป่วยควรตระหนักว่าเลือดลมในร่างกาย ไม่ได้ติดขัดและสะดุดเฉพาะที่บริเวณส้นเท้าเท่านั้น แต่ยังมีอีกหลาย ๆ จุดเกิดการติดขัดและสะดุดจนเลือดลมไหลเวียนไม่สะดวก โดยเฉพาะบริเวณหัวใจ จึงควรรักษาอาการปวดส้นเท้า ควบคู่กับการทำความสะอาดหลอดเลือดทั่วทั้งร่างกาย</span><br />
<br />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma; font-size: 16px;"> ส่วนผู้ป่วยปวดส้นเท้าที่มีอาการวิงเวียนศีรษะ หูอื้อ ตาลาย แขนขาอ่อนแรง ปวดเมื่อยตามร่างกาย ขี้หลงขี้ลืม ขี้หนาว ปัสสาวะบ่อย ฯลฯ แสดงว่าไตของผู้ป่วยนั้นอ่อนแอ ไม่แข็งแรงเท่าที่ควร จึงควรทำการบำรุงไตไปพร้อม ๆ กัน</span>smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-20278060891727290812013-10-16T07:29:00.001-07:002013-10-16T07:29:10.796-07:00โรคสะเก็ดเงิน (Psoriasis)<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: x-small;">โรคสะเก็ดเงินเป็นโรคที่มีการอักเสบเรื้อรังของผิวหนังอีกโรคหนึ่งที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย พบโรคนี้ได้ประมาณร้อยละ 1-2 ของประชากร ปัจจุบันยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด ทราบเพียงว่าเกิดจากหลายปัจจัยร่วมกัน ได้แก่ พันธุกรรม ความผิดปกติของระบบภูมิคุ้มกันและปัจจัยกระตุ้นภายนอก ทำให้มีการแบ่งตัวของเซลล์ผิวหนังเร็วผิดปกติ โรคสะเก็ดเงินพบได้ทั้งเพศชายและหญิง พบได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: x-small;">ปัจจุบัน โรคสะเก็ดเงินไม่ได้เป็นปัญหาเฉพาะทางผิวหนัง แต่อาจพบมีสัมพันธ์กับโรคอื่น ๆ ได้แก่ โรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน และกลุ่ม metabolic syndrome ได้แก่ โรคอ้วน ภาวะไขมันในเลือดสูง และเบาหวาน เป็นต้น</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: small;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #339966; font-family: Tahoma; font-size: x-small;"><strong>ลักษณะทางคลินิก</strong></span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: x-small;">โรคสะเก็ดเงินจำแนกเป็นชนิดต่าง ๆ ตามลักษณะทางคลินิกดังต่อไปนี้ </span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: small;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: small;" /><strong style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: small;">ชนิดผื่นหนา (Plaque psoriasis)</strong><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma; font-size: x-small;">เป็นชนิดที่พบบ่อยที่สุด รอยโรคเป็นผื่นแดงหนา ขอบเขตชัด ขุยหนาสีขาวหรือสีเงินจึงได้ชื่อว่า "โรคสะเก็ดเงิน" พบบ่อยบริเวณหนังศีรษะ ลำตัว แขนขา โดยเฉพาะบริเวณ ข้อศอก และหัวเข่าซึ่งเป็นบริเวณที่มีการเสียดสี </span><br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: tahoma; font-size: 12px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Tahoma;"><strong>ข้ออักเสบสะเก็ดเงิน (Psoriatic arthritis)</strong><br />ผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินอาจพบมีความผิดปกติการอักเสบของข้อร่วมด้วย ซึ่งพบได้ทั้งข้อใหญ่ ข้อเล็ก อาจเป็นข้อเดียว หรือหลายข้อ ส่วนใหญ่การอักเสบของมือจะเกิดที่ข้อนิ้วมือ ซึ่งหากเป็นเรื้อรังและทำให้เกิดการผิดรูปได้</span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: tahoma; font-size: 12px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Tahoma;"><br /><br /><span style="color: #339966;"><strong>การรักษาโรคสะเก็ดเงิน </strong></span><br />แนวทางการรักษาโรคสะเก็ดเงิน ขึ้นกับความรุนแรงของโรคดังนี้<br />• <strong>สะเก็ดเงินความรุนแรงน้อย</strong> หมายถึง ผื่นน้อยกว่า 10% ของพื้นที่ผิวทั่วร่างกาย (ผื่นขนาดประมาณ 1 ฝ่ามือเท่ากับพื้นที่ประมาณ 1%) ให้การรักษาโดยใช้ยาทาเป็นอันดับแรก<br />• <strong>สะเก็ดเงินความรุนแรงมาก</strong> หมายถึง ผื่นมากกว่า 10% ของพื้นที่ผิวทั่วร่างกาย พิจารณาให้การรักษาโดยใช้ยารับประทาน หรือฉายแสงอาทิตย์เทียม หรืออาจใช้ร่วมกันระหว่างยารับประทานและฉายแสงอาทิตย์เทียม<br /><br /><strong>ยาทาภายนอก </strong><br />ยาทารักษาโรคสะเก็ดเงิน มีหลายชนิด ได้แก่<br />1. <strong>ยาทาคอติโคสเตียรอยด์ </strong>(topical corticosteroids) ส่วนใหญ่นิยมใช้ เนื่องจากเป็นครีมขาวใช้ง่าย และตอบสนองต่อการรักษาดี แต่หากใช้ยาที่แรงเกินไปร่วมกับทาเป็นระยะเวลานานจะทำให้เกิดผิวหนังบาง และเกิดรอยแตกของผิวหนังได้ รวมถึงอาจเกิดการดื้อยา และอาจกดการทำงานของต่อมหมวกไตได้<br />2. <strong>น้ำมันดิน</strong> (tar) มีฤทธิ์ยับยั้งการแบ่งตัวของเซลผิวหนังที่ผิดปกติ ประสิทธิภาพดี แต่น้ำมันดิน มีสีน้ำตาล กลิ่นเหม็น เวลาทาอาจทำให้เปรอะเปื้อนเสื้อผ้า อาจพบผลข้างเคียงคือเกิดรูขุมขนอักเสบ หรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณที่ทายาได้<br />3. <strong>แอนทราลิน </strong>(anthralin, dithranol) มีฤทธิ์ยับยั้งการแบ่งตัวของเซลผิวหนังที่ผิดปกติ แต่อาจทำให้ระคายเคืองผิวหนัง รวมถึงผิวหนังบริเวณที่ทายามีสีคล้ำขึ้นได้<br />4. <strong>อนุพันธ์วิตามินดี</strong> (calipotriol) มีฤทธิ์ทำให้การแบ่งตัวของเซลผิวหนังกลับสู่ปกติ ข้อเสียของยานี้คือหากทาบริเวณผิวหนังที่บาง อาจมีการระคายเคืองได้ และยามีราคาแพง ปัจจุบันมียาทาที่ผสมระหว่างอนุพันธ์วิตามินดีและยาทาคอติโคสเตียรอยด์เข้า ด้วยกัน เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและลดผลข้างเคียง<br />5. <strong>ยาทากลุ่ม calcineurin inhibitor</strong> (tacrolimus, pimecrolimus) เป็นยากลุ่มใหม่ แพทย์บางรายนำมาใช้ในการรักษาผื่นโรคสะเก็ดเงินบริเวณหน้า หรือตามซอกพับเพื่อต้องการหลีกเลี่ยงผลข้างเคียงจากยาทาคอติโคสเตียรอยด์ แต่ยังไม่แพร่หลายเนื่องจากยามีราคาแพง</span></span></div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-2071273898736085672013-07-23T07:47:00.000-07:002013-07-23T07:47:12.136-07:00อาการของโรคเข่าเสื่อม<ul style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>อาการปวดเข่า เป็นอาการที่สำคัญ เริ่มแรกจะปวดเมื่อยตึงด้านหน้า และด้านหลังของเข่า หรือบริเวณน่อง เมื่อเป็นมากจะปวดเข่าเมื่อเคลื่อนไหว ลุกนั่ง หรือเดินขึ้นบันไดไม่คล่องเหมือนเดิม</li>
<li>มีเสียงในข้อ เมื่อเคลื่อนไหวผู้ป่วยจะรู้สึกมีเสียงในข้อและปวดเข่า</li>
<li>อาการบวม ถ้าข้อมีการอักเสบก็จะเกิดข้อบวม</li>
<li>ข้อเข่าโก่งงอ อาจจะโก่งด้านนอกหรือโก่งด้านใน ทำให้ขาสั้นลงเดินลำบากและมีอาการปวดเวลาเดิน</li>
<li>ข้อเข่ายึดติด ผู้ป่วยจะไม่สามารถเหยียดหรืองอขาได้สุดเหมือนเดิมเนื่องจากมีการยึดติดภายในข้อ</li>
</ul>
<div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ปัจจัยที่ทำให้เกิดข้อเสื่อม</div>
<ul style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>อายุ อายุมากมีโอกาสเป็นมากเนื่องจากอายุการใช้งานมาก</li>
<li>เพศหญิงจะเป็นโรคเข่าเสื่อมมากกว่าผู้ชาย 2 เท่า</li>
<li>น้ำหนัก ยิ่งน้ำหนักตัวมากข้อเข่าจะเสื่อมเร็ว</li>
<li>การใช้ข้อเข่า ผู้ที่นั่งยองๆ นั่งขัดขัดสมาธิ หรือนั่งพับเพียบนานๆจะพบข้อเข่าเสื่อมเร็ว</li>
<li>การได้รับบาดเจ็บบริเวณข้อเข่า ผู้ที่ได้รับอุบัติเหตุที่ข้อเข่าไม่ว่าจะกระดูกข้อเข่าแตกหรือเอ็นฉีก จะเกิดข้อเข่าเสื่อได้</li>
<li>ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและกระดูก ผู้ที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอและได้รับแคลเซียมในปริมาณที่พอเพียงจะชะลอการเสื่อมของเข่า</li>
</ul>
<div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
แพทย์จะวินิจฉัยข้อเข่าเสื่อมได้อย่างไร หากท่านมีอาการปวดเข่าเรื้องรัง เมื่อไปพบแพทย์หากสงสัยว่าเป็นโรคข้อเข่าเสื่อมแพทย์ก็จะมีขั้นตอนการวินิจฉัยดังนี้</div>
<ol style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>ซักประวัติและตรวจร่างกายโดยเน้นทีการตรวจข้อเข่า ซึ่งอาจจะพบลักษณะที่สำคัญคือ ข้อบวม หรือขนาดข้อใหญ่และมีการงอของข้อเข่า</li>
<li>การถ่ายภาพรังสี ก็จะพบว่าช่องว่างระหว่างกระดูกเข่าแคบลงซึ่งหมายถึงกระดูกอ่อนมีการสึกหรอ หากสึกมากก็ไม่พบช่องว่างดังกล่าว</li>
<li>การเจาะเลือด การเจาะเลือดเพื่อวินิจฉัยแยกโรคที่อาจจะเป็นสาเหตุของโรคปวดเข่าเรื้อรังเช่น โรคเกาต์ หรือโรครูมาตอยด์</li>
<li>การตรวจน้ำหล่อเลี้ยงเข่า ในกรณีที่เข่าบวมแพทย์จะเยาะเอาน้ำหล่อเลี้ยงเข่าออกมาตรวจด้วยกล้องจุลทัศน์</li>
<li>การตรวจความหนาแน่นของกระดูก เป็นการตรวจหาโรคกระดูกพรุน</li>
</ol>
</div>
</div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-34847090575013277312013-07-23T07:44:00.002-07:002013-07-23T07:44:48.387-07:00โรคข้อเข่าเสื่อม Osteoarthritis of the knee<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ข้อเข่าเสื่อมหรือโรคข้อเข่าเสื่อมเป็นภาวะที่ข้อเข่าผ่านการใช้งานมาเป็นเวลานาน เกิดการเสื่อมของข้อ ทำให้มีการงอกของกระดูกเวลาเดินจะเจ็บข้อ มีการผิดรูปของข้อเข่า โรคข้อเข่าเสื่อมมักพบในผู้สูงอายุทำให้เกิดความทรมานแก่ผู้สูงอายุเป็นอย่างยิ่ง คุณภาพชีวิตลดลง และทำให้โรคอื่นๆกำเริบ เช่นโรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูง เนื่องจากออกกำลังไม่ได้</div>
<div class="title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 16px; font-weight: bold; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
โครงสร้างของข้อเข่า</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ข้อเข่าของคนประกอบไปด้วยกระดูก 3 ส่วนคือ</div>
<ol style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 10px 15px 15px 40px;">
<li>กระดูกต้นขา Femur ซึ่งเป็นกระดูกส่วนบนของเข่า</li>
<li>กระดูกหน้าแข็ง Tibia ซึ่งเป็นกระดูกส่วนล่างของเข่า</li>
<li>กระดูกสะบ้า Patella ซึ่งอยู่ส่วนหน้าของเข่า</li>
</ol>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ผิวของข้อเข่าจะมีกระดูกอ่อน cartilage รูปครึ่งวงกลมหุ้ม ทำหน้าที่กระจายน้ำหนัก ในข้อเข่าจะมีน้ำเลี้ยง synovial fluid เปรียบเสมือนน้ำหล่อลื่น เป็นการป้องกันการสึกของข่อเข่า เมื่อเราเดินหรือวิ่ง ข้อของเราจะต้องรับน้ำหนักเพิ่ม ดังนั้นยิ่งน้ำหนักตัวมากเท่าใดข้อต้องรับน้ำหนักมากเท่านั้น นอกจากนั้นยังมีเอ็นและกล้ามเนื้อที่ทำให้ข้อเข่าแข็งแรง</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
ข้อเข่าเสื่อมหมายถึงการที่กระดูกอ่อนของเข่ามีการเสื่อมสภาพ ทำให้กระดูกอ่อนไม่สามารถเป็นเบาะรองรับน้ำหนัก และมีการสูญเสียคุณสมบัติของน้ำหล่อเลี้ยงเข่า เมื่อมีการเคลื่อนไหวของข้อเข่า ก็จะเกิดการเสียดสี และเกิดการสึกหรอของกระดูกอ่อน ผิวของกระดูกอ่อนจะแข็ง ไม่เรียบ เมื่อข้อเข่าเคลื่อนไหวจะเกิดเสียงดังในข้อ เกิดอาการเจ็บปวด หากข้อเข่ามีการอักเสบก็จะมีการสร้างน้ำข้อเข่าเพิ่มทำให้เกิดการบวม ตึง และปวดข้อเข่า</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
เมื่อมีการเสื่อมมากขึ้น ข้อเข่าก็จะมีการโก่งงอ ทำให้เกิดอาการปวดเข่าทุกครั้งที่มีการเคลื่อนไหว และขนาดของจ้อเข่าก็มีขนาดใหญ่ขึ้น ในที่สุดผู้ป่วยต้องใช้ไม้เท้าช่วยในการเดิน บางท่านไม่เดินทำให้กล้ามเนื้อต้นขาลีบและไม่มีกำลัง ข้อจะติดเหมือนมีสนิมเกาะเท้าจะเหยียดไม่สุด</div>
<div style="background-color: white; font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 19px; padding-left: 10px; padding-right: 10px;">
เมื่อข้อเข่าเสื่อมมากขึ้น กระดูกอ่อนจะมีขนาดบางลง ผิวจะขรุขระ จะมีการงอกของกระดูกขึ้นมาเรียกว่า osteophyte เมื่อมีการอักเสบเยื่อหุ้มข้อจะสร้างน้ำเลี้ยงข้อเพิ่ม ทำให้ข้อมีขนาดใหญ่เพิ่มมากขึ้น กล้ามเนื้อลีบลง การเปลี่ยนแปลงของข้อจะเป็นไปอย่างช้าๆ โดยที่ผู้ป่วยไม่ทราบ ในรายที่เป็นรุนแรงกระดูกอ่อนจะบางมาก ปลายกระดูกจะมาชนกันเวลาขยับข้อจะเกิดการเสียดสีในข้อ</div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-89479360455234099482013-05-31T06:59:00.001-07:002013-05-31T06:59:15.507-07:00โรคเบาหวาน กับ ภาวะไตวาย<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style116" style="color: #f37052; font-weight: bold;">โรคเบาหวาน</span> เป็นที่รู้จักกันในหมู่คนทั่วไป โรคนี้เกิดจากความผิดปกติ ในการควบคุมน้ำตาลของร่างกาย ซึ่งเกิดได้จากกลไกหลายอย่าง ขึ้นกับสาเหตุและชนิดของโรค เป็นที่ทราบกันว่าโรคเบาหวาน ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนต่างๆ เช่น ทางตา หัวใจ และไต เป็นต้น สำหรับโรคไตในผู้ที่เป็นโรคเบาหวานนั้น เกิดได้ทั้งจากโรคเบาหวานเองโดยตรง และจากภาวะอื่นที่พบในโรคเบาหวาน เช่น ภาวะความดันโลหิตสูง และภาวะติดเชื้อของระบบทางเดินปัสสาวะ เป็นต้น<br /><br />บทความนี้จะกล่าวถึงเฉพาะ ภาวะแทรกซ้อนทางไต ที่เกิดจากโรคเบาหวานโดยตรง โดยมุ่งเน้นการป้องกัน และการรักษาเป็นสำคัญ เพื่อประโยชน์สำหรับ ผู้ที่เป็นโรคเบาหวานและญาติ เพราะความรู้ความเข้าใจ เกี่ยวกับโรคและวิธีการปฏิบัติ จะช่วยให้การรักษาได้ผล และอาจป้องกัน หรือชลอการเกิดภาวะแทรกซ้อนต่างๆ ได้<br /><br />ปัจจุบันพบว่า<span class="style116" style="color: #f37052; font-weight: bold;"> โรคเบาหวานเป็นสาเหตุที่สำคัญอย่างหนึ่ง ของภาวะไตวาย </span>ในประเทศสหรัฐอเมริกา ยุโรป และญี่ปุ่น พบผู้ป่วยไตวาย ที่มีสาเหตุจากโรคเบาหวานเพิ่มขึ้น ทั้งนี้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะ ความชุกของโรคไตชนิดอื่นลดลง ประกอบกับผู้ป่วยโรคเบาหวานมีชีวิตยืนยาวขึ้น สำหรับในประเทศไทยนั้น แพทย์ด้านโรคไต ก็พบผู้ป่วยที่เกิดภาวะไตวาย จากโรคเบาหวาน ในอัตราที่เพิ่มขึ้นเช่นกัน</div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style122" style="color: #f37052;"><strong>ภาวะแทรกซ้อนทางไตจะเกิดขึ้นเมื่อใด</strong></span><br />ภาวะแทรกซ้อนทางไต ที่เกิดจากโรคเบาหวานโดยตรง มักเกิดขึ้นหลังเป็นโรคอย่างน้อย 5 ปี แต่ส่วนใหญ่มักเกิดหลัง 15-25 ปี โดยในระยะแรก จะไม่มีอาการใดปรากฏให้ทราบ แม้จากการตรวจเลือด แต่จะทราบได้จากการตรวจปัสสาวะ พบโปรตีนซึ่งมีปริมาณไม่มากในระยะต้น ต่อมาปริมาณโปรตีนจะค่อยๆ เพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ จนอาจมีการสูญเสียโปรตีนในปัสสาวะมาก ทำให้โปรตีนในเลือดลดต่ำลง และผู้ป่วยมีอาการบวมเกิดขึ้น ในช่วงเวลานี้การทำงานของไต อาจยังดีอยู่หรือลดลงเพียงเล็กน้อย ต่อจากนั้นจากทำงานของไต จะลดลงเป็นลำดับจนเกิดภาวะไตวาย <span class="style117" style="color: #6b9100; font-weight: bold;">ระยะเวลาตั้งแต่พบโปรตีนในปัสสาวะ จนเกิดภาวะไตวายไม่แน่นอน เฉลี่ย 4-5 ปี ข้อที่น่าสังเกต คือ เมื่อโรคดำเนินมาถึงขั้นที่มีโปรตีนในปัสสาวะมากแล้ว ไม่ว่าจะให้การรักษาด้วยวิธีใด ก็ไม่สามารถยับยั้งการเกิดภาวะไตวายได้ ดังนั้น การป้องกันจึงต้องทำตั้งแต่ระยะต้น ก่อนจะมีโปรตีนออกมาในปัสสาวะ</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8hf6ssgpIC3Sd7aRAWoEHHORWM6SccOn6sEm1K2Ahm3wBWN-XgHli8MHs419NDDfsy6Wh1apSkl-2SMcbpJV8R0IdrQaRr51f0Kjcq-cO3tpihk2WBO8pQkGsfILhJ3Z7huAad62ofXL/s1600/images.jpg" /></span></div>
<br />
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<strong><span class="style122" style="color: #f37052;">จะรู้ได้อย่างไรว่าเกิดภาวะแทรกซ้อนทางไตขึ้นแล้ว </span></strong></div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
ดังได้กล่าวแล้ว่า ในระยะแรกที่มีภาวะแทรกซ้อนทางไต มักไม่มีอาการ ฉะนั้น จึงรู้ได้จากการตรวจปัสสาวะพบโปรตีนเท่านั้น<br />ในระยะหลังของโรค จะมีอาการบวม ซึ่งอาจเกิดจากการสูญเสียโปรตีนทางปัสสาวะ โดยที่ไตยังทำงานได้ หรือ มีการคั่งของเกลือจากภาวะไตวายก็ได้ ดังนั้น เมื่อมีอาการบวม จึงมิได้แสดงว่าไตวายเสมอไป อาการบวมมักเริ่มที่เท้าก่อน โดยอาจบวมไม่มากในตอนแรกแล้วค่อยๆ เพิ่มขึ้นเป็นลำดับ จนบวมทั่วตัวได้<br /><span class="style117" style="color: #6b9100; font-weight: bold;"><br />สำหรับอาการที่พบ เมื่อเกิดภาวะไตวายแล้วมีดังนี้คือ คลื่นไส้ อาเจียน นอนไม่หลับ ปวดศีรษะ ขาดสมาธิในการทำงาน ซีด อ่อนเพลีย หายใจหอบลึก ชาตามปลายมือปลายเท้า ตะคริว คันตามตัว ซึม ชัก และหมดสติในที่สุด นอกจากนั้น ในระยะหลังของภาวะไตวาย ปริมาณปัสสาวะจะลดลง และอาจลดลงจนไม่มีปัสสาวะในระยะท้ายสุด</span></div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style116" style="color: #f37052; font-weight: bold;">ทำไมจึงเกิดภาวะแทรกซ้อนทางไต</span><br /><br />ภาวะแทรกซ้อนทางไตในโรคเบาหวาน เป็นผลจากการที่น้ำตาลในเลือดสูงกว่าระดับปกติ ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงของการไหลเวียนเลือดที่ไต และยังทำให้มีการเปลี่ยนแปลงที่เนื้อไตโดยตรงด้วย การเปลี่ยนแปลงทั้งสองอย่างนี้ ทำให้เกิดพยาธิสภาพที่ใด ซึ่งนำไปสู่การมีโปรตีนในปัสสาวะ และภาวะไตวายที่สุด นอกจากนั้น ปัจจัยด้านพันธุกรรม ก็มีบทบาทเสริมให้เกิดภาวะแทรกซ้อนทางไตด้วย</div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style116" style="color: #f37052; font-weight: bold;">ภาวะแทรกซ้อนทางไตมีแนวโน้มจะเกิดในผู้ใดบ้าง</span><br /><br />ภาวะแทรกซ้อนทางไต มิได้เกิดกับผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวานทุกคน พบประมาณร้อยละ 10-20 เท่านั้น ผู้ที่มีแนวโน้มจะเกิดภาวะแทรกซ้อนทางไต ได้แก่</div>
<table border="0" style="color: black; font-family: Tahoma; width: 580px;"><tbody>
<tr><td width="15"><div align="left" class="style119" style="font-size: 13px;">
<span class="style118"><span class="style60" style="color: #634639;">1.</span></span></div>
</td><td width="540"><span class="style93" style="color: #634639; font-size: 13px;">ผู้ที่เป็นโรคเบาหวานเกิน 10 ปี และควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้ไม่ดี</span></td></tr>
<tr><td> </td><td><div align="right" class="style93" style="color: #634639; font-size: 13px;">
<div align="left">
2.</div>
</div>
</td><td width="540"><span class="style93" style="color: #634639; font-size: 13px;">มีประวัติโรคความดันโลหิตสูงในครอบครัว</span></td></tr>
<tr><td> </td><td><div align="left" class="style119" style="font-size: 13px;">
<span class="style118"><span class="style60" style="color: #634639;">3.</span></span></div>
</td><td width="540"><span class="style93" style="color: #634639; font-size: 13px;">มีพี่น้องเป็นโรคไตจากโรคเบาหวาน</span></td></tr>
<tr><td> </td><td><div align="left" class="style119" style="font-size: 13px;">
<span class="style118"><span class="style60" style="color: #634639;">4.</span></span></div>
</td><td width="540"><span class="style93" style="color: #634639; font-size: 13px;">มีความดันโลหิตสูงขึ้นกว่าเดิม หรือมีภาวะความดันโลหิตสูง</span></td></tr>
</tbody></table>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-148313426761405172013-05-31T06:57:00.001-07:002013-05-31T06:57:04.593-07:00สาเหตุของโรคเบาหวาน <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></span></div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style116" style="color: #f37052; font-weight: bold;">สาเหตุของโรคเบาหวาน </span> ที่ทราบกันคือกรรมพันธุ์ และปัจจัยอื่นๆ กรรมพันธุ์หมายถึง ถ้ามีพี่น้อง พ่อแม่ (ญาติสายตรง) เป็น ก็จะมีโอกาสหรือความเสี่ยง ในการเกิดโรคเบาหวาน ได้มากกว่าคนที่ไม่มีประวัติครอบครัว แต่ไม่ใช่เป็นหมดทุกคน 100 % และในทางกลับกัน คนที่ไม่มีพ่อแม่พี่น้องเป็น ก็อาจจะเป็นคนแรกเลยก็ได้ คือ ถือเป็นต้นตระกูลเบาหวานก็ได้ ส่วนปัจจัยอื่นๆ ก็สำคัญ เช่น ความอ้วน ขาดการออกกำลังกาย กินอาหารแป้ง, น้ำตาลมากเกินไป ส่วนสาเหตุหนึ่งที่พบคือ เบาหวานจากการตั้งครรภ์, เบาหวานจากยา เช่น ยาสเตียรอยด์ ที่ชอบใช้แบบผิดๆ รักษา โรคปวดข้อ, ปวดกระดูก, ตับอ่อนอักเสบ โดยเฉพาะที่ชอบดื่มเหล้ามากๆ จนเป็นตับอ่อนอักเสบ สุดท้ายก็เบาหวาน จากการขาดสารอาหาร (ทุพโภชนาการ)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2TTONtsvCxBpGJY-PD8TNip_HYL9vQPBdcoA7nz-Xi5L2EMxudY2HxCyeIBzuD1GUCcdEF-iusZrfWoIPXfnJ6P-65qLxqLW5t643LVfyhItYLW-uiEYVL0J6oZ54jSqOU-RH2VlZckIS/s1600/1346215823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2TTONtsvCxBpGJY-PD8TNip_HYL9vQPBdcoA7nz-Xi5L2EMxudY2HxCyeIBzuD1GUCcdEF-iusZrfWoIPXfnJ6P-65qLxqLW5t643LVfyhItYLW-uiEYVL0J6oZ54jSqOU-RH2VlZckIS/s320/1346215823.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
การวินิจฉัย การดูแลรักษาด้วยยา การออกกำลังกาย และอื่นๆ ที่เป็นโรคแทรกซ้อน ความรู้เรื่องโรคเบาหวาน นอกจากจะจำเป็นต่อผู้ป่วยเองแล้ว ยังจำเป็นต่อคนรอบข้าง, เช่นคนในครอบครัว คนใกล้ชิด โรงเรียน (ในกรณีที่เด็กป่วย ควรจะมีความรู้บ้าง) เพราะโรคแทรกซ้อนของเบาหวาน อาจจะมีอาการเฉียบพลันซึ่งต้องการ การรักษาอย่างเร่งดวน มิฉะนั้น อาจจะมีอันตรายถึงชีวิต โรคแทรกซ้อนที่ว่า ยกตัวอย่างเช่น น้ำตาลในเลือดสูง หรือต่ำเกินไป การติดเชื้อรุนแรงเป็นต้น</div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style116" style="color: #f37052; font-weight: bold;">เบาหวาน แบ่งได้เป็น 2 แบบ คือ</span> แบบพึ่งอินซูลิน คือต้องใช้อินซูลินในกาฉีดรักษา (ตั้งแต่แรก) ซึ่งมักจะพบในคนอายุน้อย ต่างกับประเภทที่ 2 ซึ่งมักพบในคนอายุมาก ประเภทนี้ใช้ยาเม็ดลดน้ำตาลแบบกินเข้าปากได้ จนถึงปัจจุบันเป็นที่ทราบแน่ชัดแล้วว่า การรักษาเบาหวานที่สมบูรณ์แบบที่สุด คือ การควบคุมน้ำตาลในเลือด ให้อยู่ใกล้เคียงปกติมากที่สุด ก่อนอื่น เมื่อเราสงสัยว่าเป็นเบาหวาน คือ มีอาการที่ได้กล่าวมาแล้ว คือ กินน้ำบ่อย (เพราะคอแห้ง) ปัสสาวะบ่อยและครั้งละมากๆ หิวบ่อย (ส่วนน้อยจะเบื่ออาหาร ยกเว้นตอนที่โทรมมากๆ แล้ว) ผอมลงเรื่อยๆ เพลีย โหย หรืออาการอื่นๆ เช่น ตามัน มึนตามปลายมือปลายขา, กล้ามเนื้ออ่อนแรง แผลหายช้า ซึ่งถ้ามีอาการที่กล่าวหลังๆ นี้ มักจะเป็นเบาหวานมานาน จนเกิดอาการแทรกซ้อนแล้ว บางคนจะเจอเบาหวาน เมื่อมารักษาโรคอื่นๆ ที่เกิดร่วมกับเบาหวาน เช่น โรคหัวใจ. โรคอัมพาตจากสมองตีบ, เส้นเลือดที่ขาตีบ, ตามองไม่เห็น จากเบาหวานขึ้นตา หรือต้อกระจก, หรือติดเชื้อโรคบางอย่าง เช่น วัณโรค ปอด เป็นต้น และคนไข้บางส่วน มักเจอว่าตนเองเป็นเบาหวาน เมื่อเตรียมตัวผ่าตัด, ตรวจสุขภาพประจำปี เป็นต้น</div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div class="style93 style127" style="color: #f37052; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<strong>การตรวจวินิจฉัย</strong></div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
เมื่อไปพบแพทย์ แพทย์ก็จะซักประวัติ ตรวจร่างกายอย่างละเอียด แล้วก็จะขอเจาะเลือด เป็นอย่างน้อย หรือตรวจเพิ่มอื่นๆ ก็แล้วแต่อาการจะพาไป การตรวจของแพทย์เพื่อจะทราบว่า</div>
<table border="0" style="color: black; font-family: Tahoma; width: 580px;"><tbody>
<tr><td width="19"> </td><td width="15"><div align="left" class="style119" style="font-size: 13.5px;">
<span class="style118" style="font-family: 'Microsoft Sans Serif';"><span class="style60" style="color: #280000;">1.</span></span></div>
</td><td width="540"><span class="style93" style="color: #634639; font-size: 13px;">เป็นเบาหวานหรือไม่ รุนแรงขนาดไหน</span></td></tr>
<tr><td> </td><td valign="top"><div align="right" class="style93" style="color: #634639; font-size: 13px;">
<div align="left">
2.</div>
</div>
</td><td width="540"><span class="style93" style="color: #634639; font-size: 13px;">มีโรคแทรกซ้อนหรือโรคที่เกิดร่วมกันหรือไม่ เช่น ไขมันในเลือดสูง, ความดันโลหิตสูง, ไตวาย, ความเสื่อมของระบบประสาท, เส้นหัวใจ หรือเส้นเลือดขาตีบ, มีแผลที่เท้าหรือไม่, สมรรถภาพการมองเห็น เป็นต้น</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
การตรวจเลือด ส่วนใหญ่จะเจาะหลังอาหาร อย่างน้อย 6 ชม. ดังนั้น ถ้าท่านต้องการตรวจเลือดเบาหวาน, ไขมัน ดีที่สุดคือ ตอนเช้า อย่าเพิ่งทานข้าวเช้า ห้ามกินอาหารหลัง 6 ทุ่ม จิบน้ำบริสุทธิ์แก้คอแห้งได้บ้างเล็กน้อย ความจริงถ้าจะดูไขมันให้ละเอียด อด 12 ชม. ได้จะดีมาก คือกินอาหาสัก 5 – 6 โมงเย็น จากนั้นอด (ลูกเดียว) จนถึงเช้า</div>
<div class="style93" style="color: #634639; font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
เมื่อแพทย์แจ้งท่านว่าเป็นเบาหวานแล้ว (บางครั้งถ้าไม่มีอาการอะไร แพทย์จะขอตรวจเลือดซ้ำ) อย่างแรกสุด แพทย์จะอธิบายให้ท่านทราบว่า เบาหวานเป็นโรคเรื้อรัง เป็นแล้วไม่หายขาด แต่สามารถควบคุมให้ใกล้เคียงกับปกติได้ ถ้าท่านปฏิบัติตัวตามแพทย์แนะนำได้ดี ผลบุญก็จะเกิดแก่ท่าน ก็จะสามารถดำรงชีวิตได้ปกติสุข เฉกเช่นคนที่ไม่เป็นเบาหวานทั่วไป เมื่อได้ฟังดังนั้น ท่านควร (ต้อง) ยอมรับว่า อะไรมันจะเกิดมันก็ต้องเกิด และเมื่อเกิดแล้วก็ต้องยอมรับ สามารถอยู่ร่วมกับ โรคเบาหวานอย่างมีความสุข</div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-18211813066961039562013-05-31T06:55:00.002-07:002013-05-31T06:55:12.495-07:00โรคเบาหวาน<div class="style93" style="font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style93">ตามจริงโรคเบาหวาน เป็นโรคที่คุ้นหูกันพอควร โรคนี้พบบ่อยขึ้นเรื่อยๆ อาจจะเป็นเพราะผู้คนสนใจสุขภาพกันมากขึ้น หมั่นตรวจสุขภาพ และเทคโนโลยีทางการตรวจเบาหวานดีขึ้นมาก แต่ถึงอย่างไร แม้เราจะมีแพทย์ผู้เชี่ยยวชาญมากมาย หรือเทคโนโลยีทันสมัยปานใด ปัจจุบันเราก็ยังพบ <span class="style116" style="font-weight: bold;">โรคแทรกซ้อนจากเบาหวานได้บ่อยอยู่ เช่น ไตวาย ตาบอด แผลติดเชื้อ ทำให้ต้องตัดขาพิการไป ซึ้งยังไม่รวมอย่างอื่นๆ เช่น อัมพาต หัวใจตีบ</span></span></div>
<div class="style93" style="font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
จะว่าไปแล้ว <span class="style116" style="font-weight: bold;">เบาหวานก็คล้ายๆ กับโรคอีกหลายโรค มักจะพูดถึงว่าเป็นเพื่อนกัน มักมาด้วยกัน คือ ความดันโลหิตสูง, ไขมันสูง, เก๊าท์ และถ้าเป็นพร้อมๆ กัน ทำให้การดำเนินโรค การรักษา มีภาวะแทรกซ้อนเร็วขึ้น รุนแรงขึ้น</span> โรคที่กล่าวมาส่วนใหญ่ ไม่มีอาการระยะเริ่มแรก เมื่อโรคเป็นมากแล้ว ถึงค่อยแสดงอาการ บางครั้ง เมื่อเราไม่ค่อยสนใจสุขภาพเท่าที่ควร ก็จะทำให้วินิจฉัยและรักษาล่าช้า จนทำให้เกิดโรคแทรกซ้อน หรือแม้กระทั่งเสียชีวิต จริงๆ แล้ว ก็ไม่อยากให้ตกใจ หรือตื่นกลัว, กังวลมากเกินไป เกี่ยวกับโรคที่เป็น เพราะเมื่อเป็นแล้วต้องทำใจ และยอมรับ เพราะของมันเป็นกันได้ (สังขารไม่เที่ยง) ซึ่งถ้าเราปฏิบัติตัวดี เหมาะสม ก็จะมาสารถดำรงชีวิตได้อย่างปกติสุข เช่นคนที่ไม่เป็นโรคทั่วไป</div>
<div class="style93" style="font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style117" style="font-weight: bold;">ปัจจุบัน วิถีชีวิตคน (ไทย) เปลี่ยนไปมาก ทั้งในด้านสังคม ซึ่งนับวันจะมีความเครียดสูง, ทำงานแข่งกับเวลา หรือแข่งกันทุกๆ อย่าง ขาดกาออกกำลังกาย และพฤติกรรมการกินที่ไม่เหมาะสม คือกินมากไปและไม่มีคุณภาพ ไม่รวมถึงสารพิษ ที่เต็มใจบริโภคกันเข้าไปอีก เช่น บุหรี่และแอลกอฮอล์ จึงก่อให้เกิดการเกินพอดี เนื่องจากกินมามากและสะสมานาน ขาดการออกกำลังกาย </span><br /><br />พออายุเลย 40 ปีไปแล้ว ชีวิตก็เหมือนดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงพอดี จากนั้นก็เริ่มบ่ายคล้อยลงเรื่อยๆ อาหาร พลังงาน จะเริ่มต้องการน้อยลง ดังนั้น ถ้าเรากินเท่าเดิมก็ยังเกินเลยนะ ดังนั้น ควรบริโภคให้น้อยลงบ้าง และเน้นคุณภาพ เรื่องกินนี้เรื่องใหญ่ พอเกินจนล้น ก็เกิดโรคเบาหวาน ไขมันสูง เก๊าท์ น้ำหนักมากเกินไป กลายเป็นโรคความดันโลหิตสูง หัวใจ ไขข้อ ตามมาอีกพรวน</div>
<div class="style93" style="font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div class="style93" style="font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
<span class="style116" style="font-weight: bold;">โรคเบาหวาน</span> ดังที่ทราบกัน เป็นโรคที่มีความผิดปกติ เกี่ยวกับขบวนการเคมีของร่างกาย (Metabolism) ทำให้มีน้ำตาลในเลือดสูงกว่าปกติ จนทำให้เกิดอาการขึ้น คือ น้ำตาลที่สูงมากกว่าปกตินั้น เมื่อกรองผ่านไปที่ไต ไตไม่สามารถดูดน้ำตาลกลับได้หมด จึงทำให้ความเข้มข้นของน้ำตาล ในท่อไตมากกว่าปกติ ทำให้น้ำ (จากเลือด) ไหลย้อน จากเนื้อไตเข้าไปยังท่อไต ซึ่งมีความเข้มข้นสูง แล้วก็ปัสสาวะออกมา ทำให้ปริมาณน้ำปัสสาวะที่ออกมา มากกว่าปกติ อาการเริ่มแรกที่เห็น คือ ปัสสาวะบ่อยและมาก โดยเฉพาะตอนกลางคืน อาจจะมากกว่า 3 – 4 ครั้ง ขึ้นกับความรุนแรงของโรค พอปัสสาวะมาก ก็ทำให้ร่างกายขาดน้ำ จึงทำให้คนที่เป็นเบาหวาน ต้องกินน้ำมากๆ เพื่อแก้กระหาย และทดแทนน้ำที่เสียไป และเนื่องจากร่างกายได้รับน้ำตาล จากการกินเข้าไปแล้ว เอาไปใช้ไม่ได้ จึงทำให้น้ำหนัก ลดค่อนข้างรวดเร็ว และหิวบ่อย เพราะกินแล้ว มันรั่วหายหมดไปทางปัสสาวะ <span class="style117" style="font-weight: bold;">ดังนั้น อาการเริ่มแรกทั้งหมดของเบาหวาน จึงเป็นปัสสาวะบ่อยมาก ดื่มน้ำมาก กินเก่ง หิวบ่อย น้ำหนักลด</span></div>
<div class="style93" style="font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
ถ้าจะเอาให้ลึกลงไปเล็กน้อย เกี่ยวกับกลไกการเกิดน้ำตาลสูง ตามปกติน้ำตาล (แป้ง) เป็นแหล่งพลังงานของเราเป็นอันดับแรก ต่อไปก็ไขมัน, โปรตีน ตามลำดับ เมื่อเรากินแป้งเข้าไปโดยธรรมชาติ เช่น ข้าว ขนมปัง เส้นก๋วยเตี๋ยว น้ำตาล เผือก มัน การที่จะเอาน้ำตาลไปเผาผลาญ ให้เกิดพลังงานต้องใช้อินซูลิน ที่สร้างโดยตับอ่อน ความผิดปกติที่พบมี 2 อย่าง คือ ขาดอินซูลิน เพราะตับอ่อนไม่สร้าง หรือว่ามีอินซูลินผิดปกติ แต่เนื้อเยื่อ หรือเซลล์ของร่างกายไม่ตอบสนอง คือ ดื้อ อินซูลินนั่นเอง โรคเบาหวาน ที่พบในคนอายุน้อย (ส่วนใหญ่น้อยกว่า 30 ปี) จะเป็นพวกขาดอินซูลิน ส่วนพวกที่พบในผู้ใหญ่ หรือคนสูงอายุ (โรคเฉพาะคนอ้วน) จะเป็นพวกดื้ออินซูลิน<span class="style117" style="font-weight: bold;">นอกจากอาการที่กล่าวมาข้างต้น ยังมีอาการอื่นๆ ที่เกิดจากเซลล์ในร่างกายขาดน้ำ เช่น อ่อนเพลีย วิงเวียน มึนงง ตามัว คอแห้ง หรือแม้แต่สมรรถภาพทางเพศเสื่อม</span></div>
<div class="style93" style="font-family: Tahoma; font-size: 13px;">
การที่คนโบราณเรียก โรคเบาหวาน คงจะมาจากสมมติฐานที่ว่า ปัสสาวะ ซึ่งอาจจะเกิดจากประสบการณ์ การลองชิมปัสสาวะ หรือสังเกตเห็นมาตอม แต่อาการมดตอมปัสสาวะ ก็ไม่แน่เหมือนกัน เพราะปัสสาวะมีสารประกอบอื่นๆ อีกที่มดชอบ ดังนั้น คงต้องพิจารณาอาการอื่นๆ ด้วย</div>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-33974019020202747082013-04-27T02:15:00.001-07:002013-04-27T02:15:57.066-07:00ข้อไหล่ยึดหรือข้อไหล่ติด<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicnCCCeFBrRUtT725xajd4OT6Khml_T9QVlGW-SCHf43aGLFnfwc2zZX3SNIvByfZbLbKkq3DCUXCYrrEu5H0WpruBDNLL2eQnc1uFOOrO6B4Zy00oHJT9A8NpPdgmoLpjFBDQvXOyOeNm/s320/cons1_126_162.jpg" width="320" /></div>
สำหรับผู้ที่อายุยังน้อยหรือไม่ได้ผ่านการทำงานหนักอาจจะไม่รู้จักโรคนี้
แต่สำหรับวัยกลางคนขึ้นไปและผ่านงานหนักจะประสบปัญหาเรื่องการยกไหล่ไม่ขึ้น
หรือไม่สามารถถูหลังเราเรียกภาวะนี้ว่า Frozen shoulder ข้อไหล่ติด
ผู้ที่มีปัจจัยเสี่ยงต่อโรคนี้คือ<br />
<ul>
<li> เป็นในหญิงมากกว่าชาย </li>
<li>มักจะเริ่มเป็นอายุ 40-50 ปี</li>
<li> ผู้ป่วยเบาหวานจะมีอัตราการป่วยด้วยโรคนี้ประมาณร้อยละ 20-30%</li>
<li> ปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดภาวะเหล่านี้ได้แก่
การที่ไม่มีการเคลื่อนไหวของข้อ การได้รับอุบัติเหตุที่ไหล่ การใช้งานมากไป
คอพอกเป็นพิษ</li>
</ul>
<div class="title">
สาเหตุของการเกิดข้อติด
</div>
สาเหตุที่แท้จริงไม่มีใครทราบแต่เชื่อว่าเกิดจากการอักเสบของเยื่อ
หุ้มข้อและมีการหนาตัวของเยื่อหุ้มข้อ ทำให้ข้อเกิดการเคลื่อนไหวน้อยลง
<br />
<div class="title">
การดำเนินของโรค
</div>
<ol>
<li>ในระยะแรกจะมีอาการปวดข้อไหล่โดยเฉพาะปวดเวลากลางคืน อาการจะปวดมากขึ้นเมื่อมีการเคลื่อนไหวของข้อ ระยะนี้ใช้เวลาประมาณ 2-9 เดือน</li>
<li> ระยะที่สองอาการปวดจะน้อยลง แต่จะมีการเคลื่อนไหวน้อยลงระยะนี้ใช้เวลา 4-12 เดือน</li>
<li> ระยะที่สามจะเริ่มฟื้นตัว การขยับของข้อดีขึ้น ระยะนี้ใช้เวลา 12-42 เดือนหากไม่ดีอาจจะพิจารณาผ่าตัด </li>
</ol>
<div class="title">
การวินิจฉัยและการรักษา
</div>
การตรวจไม่ยาก แพทย์จะให้ยกแขนขึ้นพบว่ายกแขนได้น้อยลง อาจจะต้องx-ray เพื่อตรวจว่ามีภาวะแทรกซ้อนอย่างอื่นหรือไม่
<br />
<div class="title">
การรักษาประกอบไปด้วย
</div>
<br /><ul>
<li> ยาคลายกล้ามเนื้อ </li>
<li>การทำกายภาพ </li>
<li>การใช้น้ำร้อนหรือน้ำแข็งประคบ </li>
<li>การฉีดยา steroid เข้าข้อ </li>
<li>การบริหารเพื่อทำให้ไหล่เคลื่อนไหวได้มากขึ้น
</li>
</ul>
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-29875764041512187902013-04-27T02:14:00.000-07:002013-04-27T02:14:19.422-07:00โรคข้อเข่าเสื่อม Osteoarthritis of the kneeข้อเข่าเสื่อมหรือโรคข้อเข่าเสื่อมเป็นภาวะที่ข้อเข่าผ่านการใช้งานมา
เป็นเวลานาน เกิดการเสื่อมของข้อ ทำให้มีการงอกของกระดูกเวลาเดินจะเจ็บข้อ
มีการผิดรูปของข้อเข่า
โรคข้อเข่าเสื่อมมักพบในผู้สูงอายุทำให้เกิดความทรมานแก่ผู้สูงอายุเป็น
อย่างยิ่ง คุณภาพชีวิตลดลง และทำให้โรคอื่นๆกำเริบ เช่นโรคเบาหวาน
ความดันโลหิตสูง เนื่องจากออกกำลังไม่ได้<br />
<div class="title">
โครงสร้างของข้อเข่า</div>
ข้อเข่าของคนประกอบไปด้วยกระดูก 3 ส่วนคือ<br />
<ol>
<li>กระดูกต้นขา Femur ซึ่งเป็นกระดูกส่วนบนของเข่า</li>
<li>กระดูกหน้าแข็ง Tibia ซึ่งเป็นกระดูกส่วนล่างของเข่า</li>
<li>กระดูกสะบ้า Patella ซึ่งอยู่ส่วนหน้าของเข่า</li>
</ol>
ผิวของข้อเข่าจะมีกระดูกอ่อน cartilage รูปครึ่งวงกลมหุ้ม
ทำหน้าที่กระจายน้ำหนัก ในข้อเข่าจะมีน้ำเลี้ยง synovial fluid
เปรียบเสมือนน้ำหล่อลื่น เป็นการป้องกันการสึกของข่อเข่า
เมื่อเราเดินหรือวิ่ง ข้อของเราจะต้องรับน้ำหนักเพิ่ม
ดังนั้นยิ่งน้ำหนักตัวมากเท่าใดข้อต้องรับน้ำหนักมากเท่านั้น
นอกจากนั้นยังมีเอ็นและกล้ามเนื้อที่ทำให้ข้อเข่าแข็งแรง<br />
<a href="http://www.blogger.com/null"><span class="title">กลไกการเกิดข้อเข่าเสื่อม</span></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikq-F36Kv72vYQSAl9wRp2Nj2x1UtPRf_3IJlWFt8lI8V2WZ7r7mqtWuNyTHBCuN8klaOpCiDJYIXsP1lwmw_X30F97GjqXqweQQCv4nDe2hgrMiUYJDSA0fNSAo4bgyw788RIDJGIlZTe/s1600/oa.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikq-F36Kv72vYQSAl9wRp2Nj2x1UtPRf_3IJlWFt8lI8V2WZ7r7mqtWuNyTHBCuN8klaOpCiDJYIXsP1lwmw_X30F97GjqXqweQQCv4nDe2hgrMiUYJDSA0fNSAo4bgyw788RIDJGIlZTe/s1600/oa.gif" /></a></div>
<br />
ข้อเข่าเสื่อมหมายถึงการที่กระดูกอ่อนของเข่ามีการเสื่อม
สภาพ ทำให้กระดูกอ่อนไม่สามารถเป็นเบาะรองรับน้ำหนัก
และมีการสูญเสียคุณสมบัติของน้ำหล่อเลี้ยงเข่า
เมื่อมีการเคลื่อนไหวของข้อเข่า ก็จะเกิดการเสียดสี
และเกิดการสึกหรอของกระดูกอ่อน ผิวของกระดูกอ่อนจะแข็ง ไม่เรียบ
เมื่อข้อเข่าเคลื่อนไหวจะเกิดเสียงดังในข้อ เกิดอาการเจ็บปวด
หากข้อเข่ามีการอักเสบก็จะมีการสร้างน้ำข้อเข่าเพิ่มทำให้เกิดการบวม ตึง
และปวดข้อเข่า<br />
เมื่อมีการเสื่อมมากขึ้น ข้อเข่าก็จะมีการโก่งงอ
ทำให้เกิดอาการปวดเข่าทุกครั้งที่มีการเคลื่อนไหว
และขนาดของจ้อเข่าก็มีขนาดใหญ่ขึ้น
ในที่สุดผู้ป่วยต้องใช้ไม้เท้าช่วยในการเดิน
บางท่านไม่เดินทำให้กล้ามเนื้อต้นขาลีบและไม่มีกำลัง
ข้อจะติดเหมือนมีสนิมเกาะเท้าจะเหยียดไม่สุด<br />
เมื่อข้อเข่าเสื่อมมากขึ้น กระดูกอ่อนจะมีขนาดบางลง ผิวจะขรุขระ
จะมีการงอกของกระดูกขึ้นมาเรียกว่า osteophyte
เมื่อมีการอักเสบเยื่อหุ้มข้อจะสร้างน้ำเลี้ยงข้อเพิ่ม
ทำให้ข้อมีขนาดใหญ่เพิ่มมากขึ้น กล้ามเนื้อลีบลง
การเปลี่ยนแปลงของข้อจะเป็นไปอย่างช้าๆ โดยที่ผู้ป่วยไม่ทราบ
ในรายที่เป็นรุนแรงกระดูกอ่อนจะบางมาก
ปลายกระดูกจะมาชนกันเวลาขยับข้อจะเกิดการเสียดสีในข้อsmallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4164995220825790438.post-5768391374040179792013-04-27T02:09:00.001-07:002013-04-27T02:09:05.224-07:00โรคภูมิแพ้ Allergyระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายมีหน้าที่ที่จะจดจำสิ่งแปลกปลอมที่จะทำร้ายร่างกายเรา
เช่นเชื้อแบคทีเรีย เชื้อไวรัสโดยการสร้างภูมิคุ้มกันขึ้นต่อสู้กับเชื้อโรค
โรคภูมิแพ้เป็นภาวะที่ภูมิของร่างกายมีปฏิกิริยากับโปรตีนหรือสารก่อภูมิแพ้
allergen จากสิ่งแวดล้อมซึ่งปกติจะไม่มีอันตรายสำหรับผู้ที่ไม่แพ้
ปฏิกิริยานี้เริ่มเมื่อเราได้รับสารก่อภูมิแพ้ก็จะเกิดการสร้างภูมิที่เรียกว่า IgE
antibody ตัว antibody นี้จะกระตุ้น Mast cell ให้มีการหลั่งสาร Histamin
ขึ้นที่เนื้อเยื่อต่าง เช่น ผิวหนัง ปอด จมูก ลำไส้
ทำให้เกิดการอักเสบของอวัยวะต่างๆ อาการแสดงจะเกิดตามอวัยวะต่างๆ
เช่นลมพิษที่ผิวหนัง คัดจมูก แน่นหน้าอกเนื่องจากหอบหืด
บางรายอาจจะรุนแรงถึงกับเสียชีวิตได้ Anaphylaxis shock<br />
เนื่องจากเกิดโรคภูมิแพ้เป็นจำนวนมากจึงได้มีการวิจัยหาสาเหตุของโรคภูมิแพ้<br />
<ul>
<li>กรรมพันธุ์ ผู้ที่มีประวัติภูมิแพ้ในครอบครัว เช่นพ่อแม่ พี่น้อง
ก็จะเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าจะเป็นโรคภูมิแพ้ได้ง่าย
เด็กชายเป็นมากกว่าเด็กหญิงหากพ่อหรือแม่เป็นโรคภูมิแพ้เด็กจะเป็นภูมิแพ้ได้ร้อยละ
30 แต่หากทั้งพ่อและแม่เป็นภูมิแพ้เด็กจะมีโอกาศเป็นโรคภูมิแพ้ร้อยละ 50-60 </li>
<li>สิ่งแวดล้อมของเด็กในขวบปีแรกสำคัญมาก การสัมผัสควันบุหรี่ ไรฝุ่น เกสรดอกไม้
สะเก็ดรังแคสัตว์ การใช้ยาปฏิชีวนะ การรับประทานอาหารสำเร็จรูป
เหล่านี้จะทำให้เกิดโรคภูมิแพ้</li>
<li>การติดเชื้อไวรัสในวัยเด็ก การที่มีเชื้อ lactobacillus
ในลำไส้หรือการอาศัยใกล้ฟาร์มสัตว์จะลดอุบัติการณ์ของภูมิแพ้</li>
</ul>
การหลีกเลี่ยงหรือนำสิ่งที่ก่อให้เกิดภูมิแพ้ออกจากสิ่งแวดล้อมใกล้ตัวเป็นการรักษาที่สำคัญที่สุดในการรักษาโรคภูมิแพ้
ซึ่งจะทำให้ลดอาการของโรคภูมิแพ้และลดปริมาณการใช้ยา<br />
<br />
พบว่าปัจจัยที่สำคัญคือการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมจากสังคมชนบทเป็นสังคมเมือง<br />
<ul>
<li>คนในเมืองอยู่บ้านมาก ติดเครื่องปรับอากาศ ไม่ออกกำลังกายทำให้ร่างกายอ่อนแอ
เกิดการติดเชื้อได้ง่าย</li>
<li>เด็กกินนมแม่น้อยลง คนรับประธานอาหารจานด่วนมาก ทำให้ได้รับสารอาหารไม่ครบถ้วน
และได้รับสิ่งแปลกปลอมเข้ามามาก เช่น สี สารกันบูด</li>
<li>คนนิยมเลี้ยงสัตว์เลี้ยงในบ้านเพิ่ม</li>
<li>การตกแต่งบ้าน ติดตั้งพรมและติดเครื่องปรับอากาศทำให้อากาศถ่ายเทไม่ดี
เชื้อไรฝุ่นเจริญได้ดี</li>
<li>มลภาวะจากอุตสาหกรรม และการจราจร</li>
<li>การสูบบุหรี่</li>
</ul>
<br />
สารก่อโรคภูมิแพ้ในบ้านจะพบได้ตลอดปีและเป็นสาเหตุสำคัญในการเกิดโรค
ภูมิแพ้คัดจมูก โรคหอบหืด ผื่นแพ้ eczema สารก่อภูมิแพ้ในบ้านที่สำคัญได้แก่<br />
<ul>
<li>ไรฝุ่นพบมากบนที่นอน โซฟา </li>
<li>สะเก็ดรังแคสัตว์ น้ำลาย และเหงื่อของสัตว์เลี้ยง</li>
<li>ขนนก ของเสียแมลงสาบ รา</li>
</ul>
<h5 class="title">
วิธีป้องกันสารก่อภูมิแพ้ในบ้าน</h5>
<ul>
<li>เปิดหน้าต่างให้เกิดการถ่ายเทของอากาศ โดยเฉพาะห้องครัว
ห้องน้ำโดยเปิดหน้าต่างอย่างน้อยครั้งละ 1
ชั่วโมงเปิดวันละสองครั้งหากแพ้เกสรควรปิดหน้าต่างโดยเฉพาะช่วงที่มีเกสรดอกไม้มาก</li>
<li>ไม่ควรตากผ้าในห้องนอนและห้องนั่งแล่น</li>
<li>ถ้าห้องมีความชื้นมากให้เปิดให้อาการถ่ายเทให้มาก</li>
</ul>
<h5 class="title">
การปฏิบัติตัวเมื่อเป็นโรคภูมิแพ้</h5>
<ul>
<li>ไม่เลี้ยงสัตว์ที่มีขนไว้ในบ้านโดยเฉพาะในห้องนอน</li>
<li>ไม่ควรตกแต่งห้องนอนด้วยพรม หรือมีตุกตา มั่นเช็ดฝุ่นบ่อยๆ</li>
<li>ห้องนอนไม่ควรจะมีชั้น หรือหนังสือ</li>
<li>เครื่องนอนควรจะซักและต้มสัปดาห์ละครั้ง</li>
<li>งดบุหรี่ หรือทาสีในบ้าน</li>
<li>หมั่นทำความสะอาด และดูดฝุ่นบ้านและม่านกันแดด</li>
<li>กำจัดเศษอาหารให้มิดชิดเพื่อป้องกันแมลงสาบ</li>
</ul>
<br />
smallhttp://www.blogger.com/profile/05305901259246223158noreply@blogger.com0